آیات قرآن کریم درباره روزه

سوره بقره آیه 183

 یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلىَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون‏

 اى کسانى که ایمان آورده ‏اید روزه بر شما واجب شده همانطور که بر اقوام قبل

 از شما واجب شده بود و این دستور براى آن است که پاک و پرهیزکار شوید

سوره بقره آیه 184

أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کاَنَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلىَ‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ

 وَ عَلىَ الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیرًْا فَهُوَ خَیرٌْ لَّهُ وَ أَن

تَصُومُواْ خَیرٌْ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُون‏

 چند روز معیّنى را باید روزه‏ دار باشید و هر کدام از شما بیمار یا مسافر باشد،

 روزهاى دیگر را به ‏جاى آن روزه بگیرد، و آنان که طاقت روزه گرفتن ندارند،

 به‏ جاى آن مسکینى را طعام دهند و هر که از روى اطاعت پروردگار خوبى کند

 براى او بهتر است و اگر بدانید روزه گرفتن براى شما بهتر است .

سوره بقره آیه 185

 شهَْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى‏ وَ الْفُرْقَانِ

 فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشهَّْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلىَ‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ

 یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُکْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُکَبرُِّواْ اللَّهَ

عَلىَ‏ مَا هَدَئکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُون‏

 ماه رمضان ماهى است که قرآن در آن نازل شده همان قرآنى که هدایت کننده مردم

 و داراى دلایل روشن هدایت و معیارهاى سنجش حق و باطل است. بنا براین هر کدام

 از شما این ماه را درک کرد، باید روزه بگیرد و آنها که بیمار و یا مسافرند، روزهاى

 دیگر را به ‏جاى آن روزه بگیرند. خداوند براى شما راحتى را می ‏خواهد و زحمت را

نمی ‏خواهد تا شما تعداد این روزها را کامل کنید و خدا را براى آنکه شما را هدایت

کرده به بزرگى یاد کنید شاید شکرگزارى کنید .

سوره بقره آیه 187

 أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلىَ‏ نِسَائکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ

 أَنَّکُمْ کُنتُمْ تخَْتَانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَ عَفَا عَنکُمْ فَالَْنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ

 مَا کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ کلُُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتىَ‏ یَتَبَینَ‏َ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الخَْیْطِ الْأَسْوَدِ

 مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّیَامَ إِلىَ الَّیْلِ وَ لَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَکِفُونَ فىِ الْمَسَاجِدِ تِلْکَ

حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا کَذَالِکَ یُبَینِ‏ُّ اللَّهُ ءَایَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُون‏

  در شبِ روزهایى که روزه ‏دار هستید، آمیزش با زنانتان براى شما حلال شد.

 آنان براى شما لباسند و شما براى آنان لباسید. خدا می ‏دانست که شما [پیش از

 حلال شدن این کار] به خود خیانت می ‏کردید، پس توبه شما را پذیرفت و از شما

در گذشت. اکنون [آزاد هستید که‏] با آنان آمیزش کنید و آنچه را خدا [در این کار]

 براى شما مقرّر داشته [از فضیلت، ثواب، پاکدامنى از حرام و فرزند شایسته‏]

 طلب کنید. و بخورید و بیاشامید تا رشته سپید [صبح‏] از رشته سیاه [شب‏] براى

 شما آشکار شود سپس روزه را تا شب به پایان برید. و در حالى که در

 مساجد معتکف هستید با زنان آمیزش نکنید. اینها حدود خداست، به آنها نزدیک نشوید.

 خدا این گونه آیاتش را براى مردم بیان می ‏کند تا [از مخالفت اوامر و نواهى او] بپرهیزند .

 سوره بقره آیه 196

وَ أَتِمُّواْ الحَْجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ وَ

 لَا تحَْلِقُواْ رُءُوسَکُمْ حَتىَ‏ یَبْلُغَ الْهَدْىُ محَِلَّهُ فَمَن کاَنَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ بِهِ

 أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ

بِالْعُمْرَةِ إِلىَ الحَْجّ‏ِ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ فَمَن لَّمْ یجَِدْ

 فَصِیَامُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ فىِ الحَْجّ‏ِ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ کاَمِلَةٌ

ذَالِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِى الْمَسْجِدِ الحَْرَامِ وَ

 اتَّقُواْ اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَاب‏

     حج وعمره را براى خدا به پایان برید، و اگر [به علتى‏] از انجام آن ممنوع شدید،

 آنچه را از قربانى براى شما میسر است [ قربانى کنید و از احرام در آیید ] و

 سر خود را نتراشید تا قربانى به محلش برسد و از شما اگر کسى بیمار بود

 یا در سرش ناراحتى و آسیب داشت [و ناچار بود سر بتراشد، جایز است سر بتراشد

 و] کفّاره‏ اى چون روزه، یا صدقه یا قربانى بر عهده اوست. و هنگامى که

 [از علل ممنوعیّت‏] در امان بودید، پس هر که با پایان بردن عمره تمتّع به سوى

حج تمتّع رود، آنچه از قربانى میسر است [قربانى کند]. و کسى که قربانى نیابد،

 سه روزْ روزه در همان سفر حج و هفت روزْ روزه هنگامى که بازگشتید بر

عهده اوست این ده روز کامل است [و قابل کم و زیاد شدن نیست‏]. این وظیفه

 کسى است که [خود و] خانواده‏ اش ساکن و مقیم [منطقه‏] مسجد الحرام نباشد.

 و از خدا پروا کنید و بدانید که خدا سخت کیفر است .