خصلت آن حضرت

امام باقر ( ع ) دارای خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامی بود .

 سیرت و صورتش ستوده بود . پیوسته لباس تمیز و نو می پوشید .

 در کمال وقار و شکوه حرکت می فرمود     .
از آن حضرت می پرسیدند :

 جدت لباس کهنه و کم ارزش می پوشید ، تو چرا لباس فاخر بر تن می کنی ؟

 پاسخ می داد :

 مقتضای تقوای جدم و فرمانداری آن روز ، که محرومان و فقرا و تهیدستان زیاد بودند ، چنان بود .

 من اگر آن لباس بپوشم در این انقلاب افکار ، نمی توانم تعظیم شعائر دین کنم     .
امام پنجم ( ع ) بسیار گشاده رو و با مؤمنان و دوستان خوش برخورد بود     .
با همه اصحاب مصافحه می کرد و

 دیگران را نیز بدین کار تشویق می فرمود .

 در ضمن سخنانش می فرمود :

 مصافحه کردن کدورتهای درونی را از بین می برد و

 گناهان دو طرف را همچون برگ درختان در فصل خزان می ریزد.

امام باقر ( ع ) در صدقات و بخشش و آداب اسلامی مانند دستگیری از نیازمندان

 و تشییع جنازه مؤمنین و عیادت از بیماران و رعایت ادب و آداب و سنن دینی ،

 کمال مواظبت را داشت     .
می خواست سنتهای جدش رسول الله ( ص ) را عملا در بین مردم زنده کند

 و مکارم اخلاقی را به مردم تعلیم نماید .

 در روزهای گرم برای رسیدگی به مزارع و نخلستانها بیرون می رفت ،

 و با کارگران و کشاورزان بیل می زد و زمین را برای کشت آماده می ساخت .

آنچه از محصول کشاورزی که با عرق جبین و دسترنج خود به دست می آورد

 در راه خدا انفاق می فرمود     .
بامداد که برای ادای نماز به مسجد جدش رسول الله ( ص ) می رفت ،

 پس از گزاردن فریضه ، مردم گرداگردش جمع می شدند و

 از انوار دانش و فضیلت او بهره مند می گشتند     .
مدت بیست سال معاویه در شام و کارگزارانش در مرزهای دیگر اسلامی در واژگون

 جلوه دادن حقایق اسلامی با زور و زر و تزویر و اجیر کردن عالمان خود فروخته

 کوشش بسیار کردند     .

ناچار حضرت سجاد ( ع ) و فرزند ارجمندش امام محمد باقر ( ع )

 پس از واقعه جانگداز کربلا و ستمهای بی سابقه آل ابوسفیان ،

 که مردم به حقانیت اهل بیت عصمت ( ع) ،

توجه کردند          در اصلاح عقاید مردم به ویژه در مسأله امامت و رهبری ،

تا کار نشر فقه و احکام اسلام به جایی رسید که فرزند گرامی آن امام ،

حضرت امام جعفر صادق ( ع ) دانشگاهی با چهار هزار شاگرد پایه گذاری نمود ،

 و احادیث و تعلیمات اسلامی را در اکناف و اطراف جهان آن روز اسلام انتشار داد .

 امام سجاد ( ع ) با زبان دعا و مناجات و یادآوری از مظالم اموی و امر به معروف و

 نهی از منکر و امام باقر ( ع ) با تشکیل حلقه های درس ،

 زمینه این امر مهم را فراهم نمود و

 مسائل لازم دینی را برای مردم روشن فرمود .

 رسول اکرم اسلام ( ص ) در پرتو چشم واقع بین و با روشن بینی وحی الهی

 وظایفی را که فرزندان و اهل بیت گرامی اش در آینده انجام خواهند داد

 و نقشی را که در شناخت و شناساندن معارف حقه به عهده خواهند داشت ،

 ضمن احادیثی که از آن حضرت روایت شده ، تعیین فرموده است     .

چنان که در این حدیث آمده است     :
روزی جابر بن عبدالله انصاری که در آخر عمر دو چشم جهان بینش تاریک شده بود

 به محضر حضرت سجاد ( ع ) شرفیاب شد .

 صدای کودکی را شنید ، پرسید کیستی ؟

 گفت من محمد بن علی بن الحسینم ،

 جابر گفت : نزدیک بیا ، سپس دست او را گرفت و بوسید و عرض کرد :

 روزی خدمت جدت رسول خدا ( ص ) بودم . فرمود

شاید زنده بمانی و محمد بن علی بن الحسین که یکی از اولاد من است ملاقات کنی .

 سلام من را به او برسان و بگو :

 خدا به تو نور حکمت دهد .

 علم و دین را نشر بده .

 امام پنجم هم به امر جدش قیام کرد و

در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دینی و تعلیم حقایق قرآنی

 و احادیث نبوی ( ص ) پرداخت     .
نام نامی آن حضرت با دهها و صدها حدیث و روایت و کلمات قصار و

 اندرزهایی همراه است .

19سال امامت

 برای ارشاد مستعدان و دانش اندوزان و شاگردان شایسته خود بیان فرموده است .

 بنا به روایاتی که نقل شده است ، در هیچ مکتب و محضری دانشمندان خاضعتر

و خاشعتر از محضر محمد بن علی ( ع ) نبوده اند     .
در زمان امیرالمؤمنین علی ( ع ) گوئیا ، مقام علم و ارزش دانش هنوز

– چنان که باید – بر مردم روشن نبود ، گویا مسلمانان هنوز قدم از تنگنای

 حیات مادی بیرون ننهاده و از زلال دانش علوی جامی ننوشیده بودند ،

 و در کنار دریای بیکران وجود علی ( ع ) تشنه لب بودند و

 جز عده ای معدود قدر چونان گوهری را نمی دانستند .

 بی جهت نبود

که مولای متقیان بارها می فرمود : سلونی قبل از تفقدونی

    “پیش از آنکه من را از دست بدهید از من بپرسید.

 

” و بارها می گفت : من به راههای آسمان از راههای زمین آشناترم     .

ولی کو آن گوهرشناسی که قدر گوهر وجود علی را بداند ؟

 اما به تدریج ، به ویژه در زمان امام محمد باقر ( ع ) مردم کم کم لذت

 علوم اهل بیت و معارف اسلامی را درک می کردند ، و مانند تشنه لبی

 که سالها از لذات آب گوارا محروم مانده و یا قدر آن را ندانسته باشد ،

 زلال گوارای دانش امام باقر ( ع ) را دریافتند و تسلیم مقام علمی

نوشته شده در دوشنبه 93 تیر 2ساعت ساعت 1:34 عصر توسط مشتعلی| نظر بدهید