آیه 61 سوره آل عمران است که در باره هیأت نجرانی نازل شده است.^[

• ?فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا
•      نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ
• ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ?(سوره? آل‌عمران-آیه? 61)
•  
• پس هر که در این (باره) پس از دانشی که تو را (حاصل) آمده
•      با تو محاجه کند بگو بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و
•      زنانتان و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را
•      فرا خوانیم سپس مباهله کنیم و لعنت‏خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.

·          پیامبر اسلام در سال دهم هجرت^[4] نامه‌ای به اسقف نجران

 ·               نوشت و طی آن مسیحیان نجران را به دین اسلام دعوت کرد

·          ^[5]. نمایندگان پیامبر اسلام، عتبة بن غزوان و عبدالله بن ابی‌امیة

·          و الهدیر بن عبدالله و صهیب بن سنان^[4]، نامه را به اسقف مسیحیان

 ·               نجران رساندند. وی پس از خواندن نامه، شورایی مرکب از

 ·               شخصیت‌های مذهبی و غیرمذهبی تشکیل داد که وارد مدینه شوند

 ·            و از نزدیک با پیامبر دیدار کنند و دلایل نبوت ایشان را

·         مورد بررسی قرار دهند.

·         هیئت مسیحیان نجران متشکل از 40 یا 60 یا 70 نفر به

·          مدینه رفتند که بزرگان این هیئت را چنین نام برده‌اند:

·         ابوحارثة بن علقمة که اسقف اعظم اهالی نجران بود و

·         عاقب که اسم او عبدالمسیح بود و سید که اسم او ایهم بود

·         .^[4] نمایندگان نجران پس از دیدار با پیامبر با او به مباحثه

·         و تبادل نظرات و افکار پرداختند و در مورد مسیح و مریم و خدا

·          به گفتگو نشستند، که در نهایت آنان به پیامبر گفتند: «گفتگوهای

·          شما ما را قانع نمی‌کند». در این هنگام جبرئیل آیه مباهله را آورد

·         و پیامبر را مأمور کرد تا با کسانی که با او مجادله می‌کنند به مباهله

·          برخیزد. آن آیه (آیه 61 سوره آل عمران) چنین است:

·         :به آنها (مسیحیان نجران) بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت

·         می‌کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت می‌نماییم

·          شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم شما نیز از

·         نفوس خود را، آنگاه مباهله می‌کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان

·          قرار می‌دهیم.^[6]

·         نمایندگان نجران از پیامبر وقت خواستند و قرار شد فردای آن

·          روز به مباهله بروند. پیامبر و نمایندگان نجران، توافق کردند

·         که مراسم مباهله در نقطه‌ای خارج از شهر مدینه، در دامنه

·         صحرا انجام بگیرد.^[5]

·         اسقف مسیحی به نمایندگان نجران گفته بود در مراسم مباهله نگاه کنید،

·          اگر محمد با فرزندان و خانواده اش برای مباهله آمد، از مباهله با او

·          بترسید و اگر با یارانش آمد با او مباهله کنید. پیامبر اسلام به

·          همراه علی، حسن و حسین و فاطمه به سمت صحرا رفت

·         .^[5] با دیدن این صحنه مسیحیان از انجام مباهله خودداری کردند.