تکثیر خوبیها و خشکاندن مرداب بدیها با «امر به معروف و نهی از منکر »

شدنی است .

امر به معروف و نهی از منکر: نشانه حس و حیات در یک جامعه است.

بدون آن جامعه می میرد و تعفن گناه همه جا را فرا می گیرد.

در محیط آلوده ، حتی افراد سالم هم بیمار می شوند.

نهی از منکر ، اعتراض به کسانی است که فضای جامعه را برای

 تنفس سالم آلوده می کنند این اعتراض ، هم حق همگان است.

هم وظیفه آنان.

مگر هر کس بگوید :«به من چه » خوبیها در جامعه کم رنگ می شود

 و تخلّف و گناه افزایش می یابد.

جامعه ای که «نظارت عمومی » در آن نباشد ،

جامعه ای مرده است.

اگر به سلامت خویش علاقه مندید ، به فکر سلامت جامعه باشید.

نهی از منکر ، فراخوانی به فطرت الهی انسانها و جلو گیری از

 آلودگی محیط  جامعه  به فساد و گناه است.

جامعه ، چیزیجز اجتماع «من» و «تو» نیست.

اگر من و تو به فکر اصلاح آن نباشیم، پس چه کسی مسئول است؟

محیط آلوده به گناه ، خرمن خشکی است که جرقه «تهاجم فرهنگی»

در یک لحظه آن را به آتش می کشد.

شعله های فساد ، از جرقه ای کوچک پدید می آید،

 جرقه ها را کنترل کنیم.