حدیث

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام (فی قَولِهِ تَعالى :  فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ... )  : کانوا ثَلاثَةَ أصنافٍ : صِنفٌ ائتَمَروا و أمَروا فنَجَوا ، و صِنفٌ ائتَمَروا و لَم یَأمُروا فمُسِخوا ذَرَّا ، و صِنفٌ لَم یأتَمِروا و لَم یأمُروا فهَلَکوا . امام صادق علیه السلام (  درباره آیه «چون اندرزى را که به آنها داده شده بود از یاد بردند ... )  فرمود : آنها سه گروه بودند: گروهى که هم خود فرمان [خدا را درباره خوددارى از صید ماهى ]اطاعت کردند و هم [به دیگران] فرمان دادند، اینها نجات یافتند؛ گروهى که فرمان بردند (به امر الهى عمل کردند) اما [دیگران را به خوددارى از صید ]فرمان ندادند، اینها به شکل مورچه، مسخ شدند؛ و گروهى که نه خود فرمان بردند و نه [دیگران را] فرمان دادند، اینها هلاک گشتند.الکافی : 8/158/151.

 

 

 

خطرِ گناه کردنِ آشکار

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : إنَّ اللّه َ لا یُعَذِّبُ العامَّةَ بِعَمَلِ الخاصَّةِ ؛ حتّى تَکونَ العامَّةُ تَستَطیعُ تُغَیِّرُ عَلَى الخاصَّةِ ، فإذا لَم تُغَیِّرِ العامَّةُ عَلى الخاصَّةِ عَذَّبَ اللّه ُ العامَّةَ و الخاصَّةَ .  پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : تا زمانى که عموم مردم در صدد تغییر خلافکاریهاى عدّه اى خاص برآیند، خداوند عموم را به گناه عدّه اى خاص عذاب نمى کند. اما اگر عموم مردم در صدد اصلاح آن عدّه خاص برنیایند، خداوند عموم مردم و آن عدّه خاص را عذاب مى کند. کنز العمّال : 5515.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : أیُّها النّاسُ ، إنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ لا یُعَذِّبُ العامَّةَ بِذَنبِ الخاصَّةِ إذا عَمِلَتِ الخاصَّةُ بِالمُنکَرِ سِرّا مِن غَیرِ أن تَعلَمَ العامَّةُ ، فإذا عَمِلَتِ الخاصَّةُ بِالمُنکَرِ جِهارا فلَم یُغَیِّرْ ذلکَ العامَّةُ ، استَوجَبَ الفَریقانِ العُقوبَةَ مِنَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ . .امام على علیه السلام : اى مردم! همانا خداوند متعال عموم مردم را به گناه عدّه اى خاص عذاب نمى کند، اگر آن عدّه در نهان زشت کارى کنند و عموم از آن آگاه نباشند. اما اگر عدّه اى خاص آشکارا گناه کنند و عموم مردم اعتراض ننمایند، در این صورت هر دو دسته سزاوار کیفر خداوند متعال هستند. بحار الأنوار : 100/78/34.

بحار الأنوار: عن الإمامُ الصّادقُ عَن أبیه علیهما السلام : قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : إنَّ المَعصِیَةَ إذا عَمِلَ بِها العَبدُ سِرّا لَم تَضُرَّ إلاّ عامِلَها ، و إذا عَمِلَ بِها عَلانِیَةً و لَم یُغَیَّرْ عَلَیهِ أضَرَّتِ العامَّةَ . قالَ جَعفرُ بنُ مُحمّدٍ علیهما السلام : و ذلکَ أنَّهُ یَذِلُّ بِعَمَلِهِ دینُ اللّه ِ ، و یَقتَدی بِهِ أهلُ عَداوَةِ اللّه ِ . بحار الأنوار : امام صادق ـ به نقل از پدر بزرگوارش علیهما السلام ـ فرمود : پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود اگر آدمى گناه را پنهانى انجام دهد، جز به گنهکار زیان نمى زند، ولى اگر آشکارا انجامش دهد و کسى به او اعتراض نکند، زیانش به همگان مى رسد. امام صادق علیه السلام فرمود: علّتش این است که او با گناه آشکار خود، دین خدا را خوار مى کند و دشمنان خدا از او سرمشق مى گیرند. بحار الأنوار : 100/78/35.

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : ما أقَرَّ قَومٌ بِالمُنکَرِ بَینَ أظهُرِهِم لا یُغیِّرونَهُ إلاّ أوشَکَ أن یَعُمَّهُمُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بِعِقابٍ مِن عِندِهِ .  امام صادق علیه السلام : هر گاه مردمى در برابر زشت کاریهایى که در میانشان صورت مى گیرد دم فرو بندند و آن را تغییر ندهند، زود باشد که خداوند عزّ و جلّ کیفر خود را شامل همه آنان سازد. بحار الأنوار : 100/78/36 .

 

 

 هر کس به کردار عدّه اى راضى باشد

 قرآن

قالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقالِینَ ( الشعراء : 168) «گفت: من با کار شما دشمنم».

 حدیث

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : إذا عُمِلَتِ الخَطیئَةُ فی الأرضِ ، کانَ مَن شَهِدَها فأنکَرَها کمَن غابَ عَنها، و مَن غابَ عَنها فرَضِیَها کانَ کمَن شَهِدَها .  پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هر گاه در روى زمین گناهى صورت گیرد، کسى که شاهد آن باشد و از آن کار خرده گیرد، مانند کسى است که شاهد آن نبوده است و کسى که شاهدش نباشد، اما به آن کار راضى باشد، مانند کسى است که شاهد آن بوده است. کنز العمّال : 5537.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : الرّاضی بِفِعلِ قومٍ کالدّاخِلِ فیهِ مَعَهُم ، و عَلى کُلِّ داخِلٍ فی باطِلٍ إثمانِ : إثمُ العَمَلِ بِهِ ، و إثمُ الرِّضا بِهِ . امام على علیه السلام : هر که به کردار عده اى راضى باشد، مانند کسى است که همراه آنان، آن کار را انجام داده باشد و هر کس به کردار باطلى دست زند او را دو گناه باشد: گناه به جا آوردن آن و گناه راضى بودن به آن. نهج البلاغة : الحکمة 154 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : أیُّها النّاسِ ، إنَّما یَجمَعُ النّاسَ الرِّضا و السُّخطُ ، و إنَّما عَقَرَ ناقَةَ ثَمودَ رَجُلٌ واحِدٌ ، فعَمَّهُمُ اللّه ُ بِالعَذابِ لَمّا عَمَّوهُ بِالرِّضا . امام على علیه السلام : اى مردم! راضى بودن و ناراضى بودن به کارى، مردم را در [پیامد ]آن کار شریک مى گرداند. ناقه ثمود را تنها یک نفر پى کرد، اما خداوند همه قوم ثمود را عذاب داد؛ زیرا همه به کار آن مرد راضى بودند. نهج البلاغة : الخطبة 201

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : إنَّما هُوَ الرِّضا و السُّخطُ ، و إنَّما عَقَرَ النّاقَةَ رَجُلٌ واحِدٌ ، فلَمّا رَضُوا أصابَهُمُ العَذابُ ، فإذا ظَهَرَ إمامُ عَدلٍ فمَن رَضِیَ بِحُکمِهِ و أعانَهُ عَلى عَدلِه فهُوَ وَلِیُّهُ ، و إذا ظَهَرَ إمامُ جَورٍ فمَن رَضِیَ بِحُکمِهِ و أعانَهُ عَلى جَورِهِ فهُوَ وَلِیُّهُ . امام على علیه السلام : ملاک، راضى بودن و ناراضى بودن است. ناقه [ثمود] را فقط یک فرد پى کرد اما چون دیگران به کار او راضى بودند، عذاب به همه آنها رسید. پس، هر گاه پیشوایى دادگر روى کار آید، هر که به حکومت او رضایت دهد و در راه عدالت، یاریش کند همو دوست و ولىّ اوست؛ و هر گاه پیشوایى ستمگر بر سر کار آید، هر که به حکومتش رضایت دهد و در ستمگریهایش به او کمک رساند، همو دوست و ولىّ او باشد. بحار الأنوار : 75/377/33.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : إنَّما یَجمَعُ النّاسَ الرِّضا و السُّخطُ ، فمَن رَضِیَ أمرا فقَد دَخَلَ فیهِ ، و مَن سَخِطَهُ فقَد خَرَجَ مِنهُ . امام على علیه السلام : راضى بودن و ناراضى بودن به کارى، مردم را در آن کار شریک مى گرداند. پس، هر گاه کسى به کارى راضى باشد، شریک آن کار باشد و هر گاه کسى به آن راضى نباشد، از حیطه آن بیرون است. المحاسن : 1/408/927.

نهج البلاغة : مِن خطبةٍ للإمام عَلیٍّ علیه السلام لَمّا أظفَرهُ اللّه ُ بأصحابِ الجَمَلِ ، و قَد قالَ له بعضُ أصحابِهِ : وددتُ أنّ أخی فُلانا کانَ شاهِدا لیَرى ما نَصَرَکَ اللّه ُ بِه ، فقالَ علیه السلام : أ هَوى أخیکَ مَعَنا ؟ فقالَ : نَعَم ، قالَ : فقَد شَهِدَنا ! و لقَد شَهِدَنا فی عَسکَرِنا هذا أقوامٌ (قَومٌ) فی أصلابِ الرِّجالِ و أرحامِ النِّساءِ ، سیَرعَفُ بِهِمُ الزَّمانُ ، و یَقوى بِهِمُ الإیمانُ . .نهج البلاغه : زمانى که خداوند در جنگ جمل یاران على علیه السلام را پیروز کرد یکى از یاران به حضرت گفت : دوست داشتم برادرم در جنگ جمل مى بود و مى دید چگونه خداوند ما را بر دشمنان پیروز نمود ! حضرت فرمود : آیا دل برادرت با ماست؟ عرض کرد: آرى. حضرت فرمود: پس، او با ما بوده است و در این سپاه ما، مردمانى با ما هستند که هنوز در پشت مردها و زهدانهاى زنانند؛ بزودى دست زمان آنها را بیرون آورَد و به سبب آنان، ایمانِ به خدا نیرومند گردد. نهج البلاغة: الخطبة12.

بحار الأنوار : الإمامُ الصّادقُ علیه السلام ـ فی قولِه تَعالى : «قَد جاءَکُم رُسُلٌ مِن قَبلی بِالبَیِّناتِ و بِالّذی قُلتُم فلِمَ قَتَلتُموهُم إن کُنتُم صادِقینَ»آل عمران : 183 ، ـ : و قَد عَلِمَ أنَّ هؤلاءِ لَم یَقتُلوا ، و لَکِنْ فقَد کانَ هَواهُم مَعَ الّذینَ قَتَلوا ، فسَمّاهُمُ اللّه ُ قاتِلینَ لِمُتابَعَةِ هَواهُم و رِضاهُم لِذلکَ الفِعلِ بحار الأنوار: 100/94/1، و فی خَبَرٍ : کانَ بَینَ الّذینَ خُوطِبوا بِهذا القَولِ و بَینَ القاتِلینَ خَمسَ مِائَةِ عامٍ ، فسَمّاهُمُ اللّه ُ قاتِلینَ بِرِضاهُم بِما صَنَعَ اُولئکَ .تفسیر العیّاشیّ: 1/208/163. بحار الأنوار : امام صادق علیه السلام ـ درباره آیه «پیش از من پیامبرانى با معجزه ها و آن چه اکنون مى خواهید آمدند. اگر راست مى گویید، چرا آنها را کشتید» ـ فرمود : خدا مى دانست که آنها آن پیامبران را نکشته اند، اما به کسانى که آن پیامبران را کشتند گرایش داشتند. پس، خداوند به دلیل گرایش به آنها و راضى بودن به کرده آنان، ایشان را قاتل نامید.بحار الأنوار: 100/94/1 در خبر دیگرى آمده است: میان مخاطبان این آیه و کسانى که پیامبران پیشین را کشته بودند، پانصد سال فاصله بود ، اما چون این افراد به کار آن قاتلان پیامبران راضى بودند، خداوند آنان را قاتل نامیده است. تفسیر العیّاشیّ: 1/208/163.

الإمامُ الجوادُ علیه السلام : مَنِ استَحسَنَ قَبیحا کانَ شَریکا فیهِ . امام جواد علیه السلام : هر کس کار زشتى را نیک شمارد، در آن کار شریک باشد. کشف الغمّة : 3/139.

الإمامُ الجوادُ علیه السلام : مَن شَهِدَ أمرا فکَرِهَهُ کانَ کمَن غابَ عَنهُ ، و مَن غابَ عَن أمرٍ فرَضِیَهُ کانَ کمَن شَهِدَهُ .  امام جواد علیه السلام : کسى که شاهد کارى باشد و آن را ناخوش بدارد مانند کسى است که شاهد آن نبوده است و کسى که شاهد کارى نباشد اما به آن راضى باشد، مانند کسى است که شاهد آن بوده است. تحف العقول : 456.

 

 شرایط کسی که امر به معروف می کند

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا یَأمُرُ بِالمَعروفِ و لا یَنهى عَنِ المُنکَرِ إلاّ مَن کانَ فیهِ ثَلاثُ خِصالٍ : رَفیقٌ بِما یَأمُرُ بِهِ رَفیقٌ فیما یَنهى عَنهُ ، عَدلٌ فیما یَأمُرُ بِهِ عَدلٌ فیما یَنهى عَنهُ، عالِمٌ بِما یَأمُرُ بِهِ عالِمٌ بِما یَنهى عَنهُ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : امر به معروف و نهى از منکر نکند مگر کسى که سه خصلت در او باشد: در امر و نهى خود، طریق مدارا پیش گیرد. در امر و نهى خود، به عدالت رفتار کند و به آنچه امر و نهى مى کند، دانا باشد. النوادر للراوندی : 143/195 .

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : مَن أمَرَ بِمَعروفٍ فلیَکُنْ أمرُهُ ذلکَ بِمَعروفٍ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : کسى که به کار خوبى فرمان مى دهد، باید این فرمان دادن را با شیوه خوبى انجام دهد. کنز العمّال : 5523 .

الإمامُ الباقرُ علیه السلام : یَکون فی آخِرِ الزَّمانِ قَومٌ یُتبَعُ فیهِم قَومٌ مُراؤونَ یَتَقَرَّأونَ و یَتَنَسَّکونَ حُدَثاءُ سُفَهاءُ (فی تنبیه الخواطر : 2/125 «... قوم مراؤون ینفرون و ینسلون حدباً سفهاً ...».)لا یُوجِبونَ أمرا بِمَعروفٍ و لا نَهیا عَن مُنکَرٍ إلاّ إذا أمِنوا الضَّرَرَ ، یَطلُبونَ لأِنفُسِهِمُ الرُّخَصَ و المَعاذیرَ . .امام باقر علیه السلام : در آخر الزمان مردمى آیند که در میان آنان عدّه اى ریاکار و مدّعى قرآن دانى و عبادت گزارى پیرویشان کنند و ناپخته و سبک سرند، آنان امر به معروف و نهى از منکر را فقط زمانى واجب مى دانند که گزندى به آنها نرسد و براى خود عذرها و بهانه ها مى تراشند. الکافی : 5/55/1 .

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : إنَّما یَأمُرُ بِالمَعروفِ و یَنهى عَنِ المُنکَرِ مَن کانَت فیهِ ثَلاثُ خِصالٍ : عامِلٌ بِما یَأمُرُ بِهِ و تارِکٌ لِما یَنهى عَنهُ ، عادِلٌ فیما یَأمُرُ عادِلٌ فیما یَنهى ، رَفیقٌ فیما یَأمُرُ و رَفیقٌ فیما یَنهى . امام صادق علیه السلام : کسى [باید] امر به معروف و نهى از منکر کند که سه خصوصیت در او باشد: به آنچه فرمان مى دهد، خود عمل کند. آنچه را نهى مى کند، خود نیز ترک گوید. در امر و نهى خود عدالت را رعایت کند و در امر و نهیش، طریق ملایمت پیش گیرد. الخصال : 109/79.

بحار الأنوار : سُئلَ عَن الإمامِ الصّادقِ علیه السلام : عَن الأمرِ بِالمَعروفِ و النَّهیِ عَنِ المُنکَرِ أ واجبٌ هوَ عَلَى الاُمَّةِ جَمیعا؟ قالَ : لا ، فَقیلَ : و لِمَ ؟ قالَ : إنَّما هُوَ عَلَى القَوِیِّ المُطاعِ العالِمِ بِالمَعروفِ مِنَ المُنکَرِ ، لا عَلَى الضَّعَفَةِ الّذینَ لا یَهتَدونَ سَبیلاً ، إلى أیٍّ مِن أیٍّ یَقولُ ، إلَى الحَقِّ أم إلَى الباطِلِ ؟! و الدَّلیلُ عَلى ذلکَ مِن کِتابِ اللّه ِ قَولُ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ : «وَ لْتَکُنْ مِنکُمْ اُمَّةٌ یَدْعونَ إلَى الخَیْرِ...» بحار الأنوار : از امام صادق علیه السلام سؤال شد : آیا امر به معروف و نهى از منکر بر همه امت واجب است ؟ حضرت فرمود : واجب نیست. عرض شد: چرا؟ فرمود: زیرا این کار بر عهده کسى است که قدرت داشته باشد، از او حرف شنوى داشته باشند و خوب را از بد باز شناسد؛ نه بر افراد ناتوانى که راه و چاه را تشخیص نمى دهند و نمى دانند از چه به چه دعوت کنند، به باطل یا به حق. دلیل این سخن از کتاب خداوند، این سخن خداوند عزّ و جلّ است که مى فرماید: باید از میان شما گروهى باشند که به خیر دعوت کنند ؛ آل عمران : 104.       بحار الأنوار : 100/93/92.

 

 نکوهش واعظ غیر متّعظ

 قرآن

یا أیُّها الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ * کَبُرَ مَقْتا عِنْدَ اللّه ِ أنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ ؛ {سورهالصفّ آیات 2 ، 3 }«اى کسانى که ایمان آورده اید! چرا مى گویید آن چه را که خود عمل نمى کنید؟ خداوند سخت به خشم مى آید از این که چیزى بگویید که خود عمل نمى کنید».

أ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أنْفُسَکُمْ وَ أنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أ فَلا تَعْقِلُونَ ؛ سورهالبقرة آیه 44.آیا شما که کتاب را مى خوانید، مردم را به نیکى فرمان مى دهید و خود را از یاد مى برید ؟ چرا اندیشه نمى کنید؟»

 حدیث

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :یُؤتى بِالرَّجُلِ یَومَ القِیامَةِ فیُلقى فی النّارِ ، فتَندَلِقُ أقتابُ بَطنِهِ فیَدورُ بِها کما یَدورُ الحِمارُ فی الرَّحى ، فیَجتَمِعُ إلَیهِ أهلُ النّارِ فیَقولونَ : یا فُلانُ ، ما لَکَ ؟ أ لَم تَکُن تَأمُرُ بِالمَعروفِ و تَنهى عَنِ المُنکَرِ ؟ ! فیَقولُ : بَلى کُنتُ آمُرُ بِالمَعروفِ و لا آتیهِ ، و أنهى عَنِ المُنکَرِ و آتیهِ .پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : روز قیامت مردى را مى آورند و در دوزخ مى افکنند و روده هایش از شکمش بیرون مى ریزد و در جهنم مانند خر آسیاب مى چرخد. دوزخیان دور او را مى گیرند و مى گویند: فلانى! چه شده است؟ مگر امر به معروف و نهى از منکر نمى کردى؟ پاسخ مى دهد: چرا، امر به معروف مى کردم، اما خود عمل نمى کردم و نهى از منکر مى کردم لیکن خودم مرتکب آن مى شدم. الترغیب و الترهیب : 3/233/1.

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :یَا بنَ مَسعودٍ ، لا تَکُنْ مِمَّن یُشَدِّدُ عَلَى النّاسِ و یُخَفِّفُ عَن نَفسِهِ ، یَقولُ اللّه ُ تَعالى : «لِمَ تَقولونَ ما لا تَفعَلونَ» ؟!پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :اى پسر مسعود! از آنان مباش که بر مردم سخت مى گیرند و بر خود آسان. خداوند متعال مى فرماید: «چرا مى گویید چیزى را که خود عمل نمى کنید؟». مکارم الأخلاق : 2/361/2660 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : إنّی لأَرفَعُ نَفسی أن أنهى النّاسَ عَمّا لَستُ أنتَهی عَنهُ ، أو آمُرَهُم بِما لا أسبِقُهُم إلَیهِ بعَمَلی . امام على علیه السلام :من شأن خود را بالاتر از آن مى دانم که آنچه را خودم ترک نمى کنم مردم را از آنها باز دارم، یا به کارى فرمانشان دهم که خود جلوتر به آن عمل نکنم.غرر الحکم : 3780.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :لا تَکُنْ مِمَّن یَرجو الآخِرَةَ بغَیرِ العَمَلِ ... یَنهى و لا یَنتَهی ، و یَأمُرُ بِما لا یَأتی .امام على علیه السلام :چونان کسى مباش که بى عمل به آخرت امید مى بندد... از خلافکارى و گناه باز مى دارد، اما خود باز نمى ایستد و به کارهاى خوب فرمان مى دهد، ولى خود انجام نمى دهد.نهج البلاغة : الحکمة 150.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :أظهَرُ النّاسِ نِفاقا : مَن أمَرَ بِالطّاعَةِ و لَم یَعمَل بِها ، و نَهى عَنِ المَعصِیَةِ و لَم یَنتَهِ عَنها .امام على علیه السلام : آشکارترین منافق کسى است که به فرمانبرى از خدا فرمان مى دهد و خود بدان عمل نمى کند و از گناه باز مى دارد و خود از آن باز نمى ایستد.غرر الحکم : 3214 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :کَفى بِالمَرءِ غَوایَةً أن یَأمُرَ النّاسَ بِما لا یَأتَمِرُ بِهِ ، و یَنهاهُم عَمّا لا یَنتَهی عَنهُ .امام على علیه السلام :در گمراهى انسان همین بس که مردم را به چیزى فرمان دهد، که خود انجام نمى دهد و آنها را از چیزى باز دارد که خود باز نمى ایستد.غرر الحکم : 7072 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :کَفى بِالمَرءِ جَهلاً أن یُنکِرَ عَلَى النّاسِ ما یَأتی مِثلَهُ . امام على علیه السلام :در نادانى انسان همین بس که بر مردم کارهایى را خُرده بگیرد که مانند آنها را خود انجام مى دهد.غرر الحکم : 7073.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :لَعَنَ اللّه ُ الآمِرینَ بِالمَعروفِ التّارِکینَ لَهُ ، و النّاهینَ عَنِ المُنکَرِ العامِلینَ بِهِ .  امام على علیه السلام :نفرین خدا بر کسانى که به خوبى فرمان مى دهند و خود آن را فرو مى گذارند و بر کسانى که از زشتى باز مى دارند و خود مرتکب آن مى شوند. نهج البلاغة : الخطبة 129 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :رُبَّ آمِرٍ غَیرُ مُؤتَمِرٍ ، رُبَّ زاجِرٍ غَیرُ مُزدَجِرٍ ، رُبَّ واعِظٍ غَیرُ مُرتَدِعٍ ، رُبَّ عالِمٍ غَیرُ مُنتَفِعٍ . امام على علیه السلام :بسا کسانى که به کارهاى خوب فرمان مى دهند و خود بدانها عمل نمى کنند؛ بسا کسانى که از بدى باز مى دارند و خود باز نمى ایستند؛ بسا کسانى که پند مى دهند و خود پند نمى پذیرند؛ بسا دانایانى که از دانش خود بهره برنمى گیرند.غرر الحکم : 5359 ، 5360 ، 5361 ، 5362.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :کُنْ آمِرا بِالمَعروفِ عامِلاً بِهِ ، و لا تَکُن مِمَّن یَأمُرُ بِهِ و یَنأى عَنهُ ، فیَبوءَ بِإثمِهِ و یَتَعَرَّضَ مَقتَ رَبِّهِ . امام على علیه السلام :امر کننده به معروف و عمل کننده به آن باش و چونان کسى مباش که به کار خوب فرمان مى دهد اما خود از آن دورى مى کند و گناهش را به دوش مى کشد و خویشتن را در معرض خشم پروردگارش مى گذارد.غرر الحکم : 7189 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :کُن آخَذَ النّاسِ بِما تَأمُرُ بِهِ ، و أکَفَّ النّاسِ عَمّا تَنهى عَنهُ .امام على علیه السلام :به آنچه فرمان مى دهى، خودْ بیش از همه عمل کن و از آنچه باز مى دارى، خودْ بیش از همه خوددارى کن.وسائل الشیعة : 11/419/2.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :مَن کانَ فیهِ ثَلاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدّنیا و الآخِرَةُ : یَأمُرُ بِالمَعروفِ و یَأتَمِرُ بِهِ ، و یَنهى عَنِ المُنکَرِ و یَنتَهی عَنهُ ؛ و یُحافِظُ عَلى حُدودِ اللّه ِ جلَّ و عَلا .امام على علیه السلام :هر که سه خصلت داشته باشد، دنیا و آخرتش سالم ماند: امر به معروف کند و خود به آن عمل کند، نهى از منکر کند و خود از آن باز ایستد و از حدود خداوند عزّوجلّ پاسدارى کند.غرر الحکم : 9076.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :و انهَوا عَنِ المُنکَرِ و تَناهَوا عَنهُ ؛ فإنَّما اُمِرتُم بِالنَّهیِ بَعدَ التّناهی .امام على علیه السلام :از زشت کارى نهى کنید و خود از آن باز ایستید؛ زیرا که شما فرمان دارید ابتدا خود از کار زشت باز ایستید و سپس دیگران را نهى کنید.نهج البلاغة : الخطبة 105.

الإمامُ زینَ العابدینُ علیه السلام :المُنافِقُ یَنهى و لا یَنتَهی ، و یَأمُرُ بِما لا یَأتی .امام زین العابدین علیه السلام :منافق از بدى باز مى دارد، امّا خود باز نمى ایستد و به کارهایى فرمان مى دهد که خود عمل نمى کند.وسائل الشیعة : 11/419/5.

نوشته شده در سه شنبه 93 مرداد 14ساعت ساعت 1:31 عصر توسط مشتعلی| نظر بدهید