آنچه در وجوب امر به معروف و نهى از منکر شرط نیست

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :مُروا بِالمَعروفِ و إن لَم تَفعَلوهُ ، و انهَوا عَنِ المُنکَرِ و إن لَم تَجتَنِبوهُ کُلَّهُ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :امر به معروف کنید، گر چه خود بدان عمل نکنید و نهى از منکر کنید، هر چند خودتان از همه آنها اجتناب نکنید.کنز العمّال : 5522

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا ، بَل مُروا بِالمَعروفِ و إن لَم تَعمَلوا بِهِ کُلِّهِ، و انهَوا عَنِ المُنکَرِ و إن لَم تَنتَهوا عَنهُ کُلِّهِ.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ( ـ وقتى به ایشان عرض شد: ما تنها به چیزهایى امر ونهی می کنیم که خودمان به طور کامل آنها را رعایت کنیم ، فرمود : نه، بلکه به خوبیها فرمان دهید هر چند خودتان به همه آنها عمل نکنید و از زشتیها باز دارید، گر چه خود از همه آنها خوددارى نورزید.   تنبیه الخواطر : 2/213.

 

 کمترین مرتبه نهى از منکر

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : مَن رَأى مِنکُم مُنکَرا فَلْیُغَیِّرْهُ بِیَدِهِ ، فإن لَم یَستَطِعْ فبِلِسانِهِ ، فإن لَم یَستَطِعْ فبِقَلبِهِ و ذلکَ أضعَفُ الإیمانِ . .پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هر یک از شما منکرى را دید باید با دست خود آن را تغییر دهد. اگر نتوانست، با زبانش تغییر دهد (اعتراض کند) و باز اگر نتوانست، در قلبش آن را انکار کند و این ضعیف ترین مرحله ایمان است. .الترغیب و الترهیب : 3/223/1.

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : مَن رَأى مِنکُم مُنکَرا فَغیَّرَهُ بِیَدِهِ فقَد بَرِئَ ، و مَن لَم یَستَطِعْ أن یُغَیِّرَهُ بِیَدِهِ فغَیَّرَهُ بلِسانِهِ فقَد بَرِئَ ، و مَن لَم یَستَطِعْ أن یُغَیِّرَهُ بلِسانِهِ فغَیَّرَهُ بقَلبِهِ فقَد بَرِئَ ، و ذلکَ أضعَفُ الإیمانِ . .پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هر یک از شما منکرى را ببیند و با دست خود آن را تغییر دهد، وظیفه اش را انجام داده است و کسى که نتواند با دستش آن را تغییر دهد ولى با زبانش تغییر دهد، وظیفه اش را انجام داده است و کسى که نتواند با دست و زبانش آن را تغییر دهد ولى در قلبش آن را انکار کند، وظیفه اش را انجام داده است و این ضعیف ترین مرحله ایمان مى باشد. کنز العمّال : 5556.

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : ما مِن نَبِیٍّ بَعَثَهُ اللّه ُ فی اُمَّةٍ مِن قَبلی إلاّ کانَ لَهُ مِن اُمَّتِهِ حَوارِیّونَ و أصحابٌ ، یأخُذونَ بسُنَّتِهِ و یَقتَدونَ بأمرِهِ ، ثُمَّ إنَّها تَخلُفُ مِنهُم مِن بَعدِهِم خُلوفٌ یَقولونَ ما لا یَفعَلونَ ، و یَفعَلونَ ما لا یُؤمَرونَ ، فمَن جاهَدَهُم بیَدِهِ فهُوَ مُؤمِنٌ ، و مَن جاهَدَهُم بلِسانِهِ فهُوَ مُؤمِنٌ ، و مَن جاهَدَهُم بِقَلبِهِ فهُوَ مُؤمِنٌ ، لَیسَ وَراءَ ذلکَ مِنَ الإیمانِ حَبَّةُ خَردَلٍ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : خداوند پیش از من هیچ پیامبرى را در میان امتى برنینگیخت مگر این که در میان آنها او را حواریان و یارانى بودند که به سنت او عمل مى کردند و از فرمان او پیروى مى نمودند، اما بعد از آنها عدّه اى جانشینشان شدند که به آن چه مى گفتند خود عمل نمى کردند و کارهایى مى کردند که به آنها دستور داده نشده بود. پس، هر که با دست خویش با آنان مبارزه کرد، مؤمن بود و هر که با زبانش با آنان مبارزه کرد مؤمن بود و هر که قلبا با آنان مبارزه نمود، مؤمن بود. هر که چنین نکرد به اندازه دانه خردلى ایمان نداشت. کنز العمّال : 5532 ، الترغیب و الترهیب : 3/226/10.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : إذا رَأى أحَدُکُمُ المُنکَرَ و لَم یَستَطِعْ أن یُنکِرَهُ بِیَدِهِ و لِسانِهِ و أنکَرَهُ بِقَلبِهِ ، و عَلِمَ اللّه ُ صِدقَ ذلکَ مِنهُ ، فقَد أنکَرَهُ . غرر الحکم : 4152. امام على علیه السلام : هر یک از شما که کار زشت را ببیند و نتواند با دست و زبان خویش به آن اعتراض کند، ولى در دل انکارش کند و خدا بداند که راست مى گوید، وى آن زشت کارى را انکار کرده است. غرر الحکم : 4152.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :( ـ لِرَجُلٍ قَطَعَ خُطبَتَهُ و قالَ: حَدِّثنا عَنمَیَّتِ الأحیاء ) : مُنکِرٌ لِلمُنکَرِ بقَلبِهِ و لِسانِهِ و یَدَیهِ فخِلالُ الخَیرِ حَصَّلها کُلَّها ، و مُنکِرٌ لِلمُنکَرِ بقَلبِهِ و لِسانِهِ و تارِکٌ لَهُ بِیَدِهِ فخَصلَتانِ مِن خِصالِ الخَیرِ ، و مُنکِرٌ لِلمُنکَرِ بقَلبِهِ و تارِکٌ بلِسانِهِ و یَدِهِ فخَلَّةٌ مِن خِلالِ الخَیرِ حازَ ، و تارِکٌ لِلمُنکَرِ بقَلبِهِ و لِسانِهِ و یَدِهِ فذلکَ مَیِّتُ الأحیاءِ . امام على علیه السلام ( ـ در پاسخ به مردى که سخنرانى را قطع کرد و گفت از مرده در میان زندگان سخن بگو - فرمود : : کسى که منکر را با قلب و زبان و دستش انکار کند، همه خصلتهاى نیک را فرا چنگ آورده است و کسى که منکر را با قلب و زبانش انکار کند و با دست در صدد تغییرش برنیاید، دو خصلت نیک را به دست آورده است و کسى که منکر را با قلبش انکار کند و با زبان و دست به آن کارى نداشته باشد، یکى از خصلتهاى نیک را دارا شده است و کسى که با قلب و با زبان و با دست خود به منکر کارى نداشته باشد، او مرده اى است در میان زندگان. بحار الأنوار : 100/82/43.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :( ـ لَمّا سُئلَ عَن مَیِّتِ الأحیاءِ و هُوَ یَخطُبُ )  : نَعَم ، إنَّ اللّه َ بَعَثَ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ و مُنذِرینَ ، فصَدَّقَهُم مُصَدِّقونَ ، و کَذَّبَهُم مُکَذِّبونَ ، فیُقاتِلونَ مَن کَذَّبَهُم بِمَن صَدَّقَهُم فیُظهِرُهُمُ اللّه ُ ، ثُمّ یَموتُ الرُّسُلُ فتَخلُفُ خُلوفٌ ، فمِنهُم مُنکِرٌ لِلمُنکَرِ بیَدِهِ و لِسانِهِ و قَلبِهِ ، فذلکَ استَکمَلَ خِصالَ الخَیرِ . و مِنهُم مُنکِرٌ لِلمُنکَرِ بلِسانِهِ و قَلبِهِ تارِکٌ لَهُ بیَدِهِ ، فذلکَ خَصلَتانِ مِن خِصالٍ الخَیرِ تَمَسَّکَ بِهِما و ضَیَّعَ خَصلَةً واحِدَةً و هِیَ أشرَفُها . و مِنهُم مُنکِرٌ لِلمُنکَرِ بقَلبِهِ تارِکٌ لَهُ بیَدِهِ و لِسانِهِ ، فذلکَ ضَیَّعَ شَرَفَ الخَصلَتَینِ مِنَ الثَّلاثِ و تَمَسَّکَ بِواحِدَةٍ . و مِنهُم تارِکٌ لَهُ بلِسانِهِ و قَلبِهِ و یَدِهِ فذلکَ مَیِّتُ الأحیاءِ . امام على علیه السلام  ـ در حالى که مشغول سخنرانى بود در پاسخ به سؤال : مرده در میان زندگان کیست ؟  )  فرمود : آرى، خداوند پیامبران را نوید دهنده و بیم دهنده فرستاد. پس، تصدیق گران ، آنها را تصدیق کردند و تکذیب کنندگان تکذیب. سپس تکذیب کنندگان با تصدیق کنندگان به جنگ بر مى خیزند و خداوند تصدیق کنندگان را پیروز مى گرداند. پس از مدّتى پیامبران چشم از جهان فرو مى بندند و در میان جانشینان و نسلهاى بعد آنان افرادى در برابر زشت کارى با دست و زبان و دل اعتراض مى کنند. اینان همه خصلتهاى خوب را در خود جمع کردند. بعضى دیگر در برابر زشت کارى با زبان و دل اعتراض مى کنند و با دست خود به آن کارى ندارند، که این خود دو خصلت خوب است که این عدّه فرا چنگ آوردند و خصلت دیگر را، که برتر است، از دست دادند. عدّه اى منکَر را در دل انکار مى کنند و با دست و زبان خود کارى به آن ندارند. اینان دو خصلت ارزشمند از این سه خصلت را از دست دادند و یکى را گرفتند. بعضى هم نه با زبان و نه با دست و نه با دل خویش به زشت کارى اعتراض نکردند. اینان مردگانى هستند در میان زندگان. کنز العمّال : 44216.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :مَن تَرَکَ إنکارَ المُنکَرِ بقَلبِهِ و یَدِهِ و لِسانِهِ فهُوَ مَیِّتٌ بَینَ الأحیاءِ .امام على علیه السلام :کسى که در برابر منکر با دل و دست و زبان خویش اعتراض نکند، او مرده اى است در میان زندگان.تهذیب الأحکام : 6/181/374 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام : أوَّلُ ما تُغلَبونَ عَلَیهِ مِنَ الجِهادِ، الجِهادُ بِأیدیکُم ثُمّ بِألسِنَتِکُم ثُمّ بِقُلوبِکُم ، فمَن لَم یَعرِفْ بقَلبِهِ مَعروفا و لَم یُنکِرْ مُنکَرا قُلِبَ ، فجُعِلَ أعلاهُ أسفَلَهُ و أسفَلُهُ أعلاهُ .امام على علیه السلام :نخستین درجه از جهاد که از آن باز مى مانید، جهاد با دستان شماست. سپس جهاد با زبانهایتان و آن گاه جهاد با دلهایتان. پس، هر گاه کسى در دل خویش کار نیک را نیک نداند و ستایشش نکند و از کار زشت نفرت نورزد، واژگون شود و زیر و زبر گردد.نهج البلاغة : الحکمة 375.

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :حَسبُ المُؤمِنِ عِزّا إذا رَأى مُنکَرا أن یَعلَمَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ مِن قَلبِه إنکارَهُ . امام صادق علیه السلام :براى عزّت مؤمن همین کافى است که هر گاه منکرى را ببیند، خداوند عزّ و جلّ بداند که در دل آن را انکار مى کند. الکافی : 5/60/1.

 

 بالاترین مرتبه نهى از منکر

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله( ـ لِعلِیٍّ علیه السلام فیما عَهِدَ إلَیهِ ـ )  : یا عَلِیُّ ، مُرْ بِالمَعروفِ و انْهَ عَنِ المُنکَرِ بیَدِکَ ، فإن لَم تَستَطِعْ فبِلِسانِکَ ، فإن لَم تَستَطِعْ فبِقَلبِکَ ، و إلاّ فلا تَلومَنَّ إلاّ نَفسَکَ .پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ( ـ در سفارشى به على علیه السلام ـ ) فرمود : اى على! با دست خود امر به معروف و نهى از منکر کن. اگر نتوانستى پس با زبانت این کار را بکن و باز اگر نتوانستى با قلبت چنین کن، در غیر این صورت، نباید کسى جز خودت را سرزنش کنى.دعائم الإسلام : 2/351 .

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :أیُّها المُؤمِنونَ ، إنَّهُ مَن رَأى عُدوانا یُعمَلُ بِهِ و مُنکَرا یُدعى إلَیهِ فأنکَرَهُ بقَلبِهِ فقَد سَلِمَ و بَرِئَ ، و مَن أنکَرَهُ بلِسانِهِ فقَد اُجِرَ و هُوَ أفضَلُ مِن صاحِبِهِ ، و مَن أنکَرَهُ بِالسَّیفِ ـ لِتَکونَ کَلِمَةُ اللّه ِ هِیَ العُلیا ، و کَلِمَةُ الظّالِمینَ هِیَ السُّفلى ـ فذلکَ الّذی أصابَ سَبیلَ الهُدى و قامَ عَلَى الطّریقِ و نَوَّرَ فی قَلبِهِ الیَقینُ ..امام على علیه السلام :اى مؤمنان! هر کس دید به تجاوزى عمل مى شود، یا به زشت کارى و خلافى فراخوان مى شود و در دل خویش به آن اعتراض نمود، به سلامت رَهَد و وظیفه اش را انجام داده باشد و هر که با زبانش به آن اعتراض کند، پاداش بیند و از آن اوّلى برتر است و هر کس با شمشیر به مبارزه با آن بر خیزد تا کلمه حق بر آید و کلمه ستمگران (باطل) پست گردد، هموست که به راه راست رسیده و بر طریق حق شتافته و نور یقین را در دل خویش روشن کرده است.نهج البلاغة : الحکمة 373.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :أنکِرِ المُنکَرَ بیَدِکَ و لِسانِکَ ، و بایِنْ مَن فَعَلَهُ بِجُهدِکَ .امام على علیه السلام : با دست و زبان خود بر زشت کارى اعتراض کن و تا مى توانى از زشت کار دورى نما.نهج البلاغة : الکتاب 31.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :السَّیفُ فاتِقٌ ، و الدِّینُ راتِقٌ ، فالدِّینُ یَأمُرُ بِالمَعروفِ ، و السَّیفُ یَنهى عَنِ المُنکَرِ . امام على علیه السلام :شمشیر شکافنده است و دین به هم آورنده؛ زیرا دین به معروف امر مى کند و شمشیر از منکر نهى مى کند.غرر الحکم : 2135.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام :( ـ فی قولِهِ تَعالى : «وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ الله‏( البقره 207 ) : إنَّ المُرادَ بِالآیَةِ الرَّجُلُ یُقتَلُ عَلَى الأمرِ بِالمَعروفِ و النَّهیِ عَنِ المُنکَرِ .امام على علیه السلام ( ـ درباره آیه «و برخى از مردم، براى به دست آوردن خشنودی خدا جان خویش را فدا می کنند )  فرمود : مراد از این آیه آن مرد است که در راه امر به معروف و نهى از منکر کشته مى شود.وسائل الشیعة:11/109/2.

الإمامُ الباقرُ علیه السلام :فأنکِروا بِقُلوبِکُم ، وَ الْفِظوا بِألسِنَتِکُم ، و صُکّوا بِها جِباهَهُم ، و لا تَخافوا فی اللّه ِ لَومَةَ لائمٍ ، فإنِ اتَّعَظوا و إلَى الحَقِّ رَجَعوا فلا سَبیلَ عَلَیهِم «إنَّما السَّبیلُ عَلَى الّذینَ یَظلِمونَ النّاسَ و یَبغونَ فی الأرضِ بِغَیرِ الحَقِّ اُولئکَ لَهُم عَذابٌ ألیمٌ »الشورى : 42 .هُنالِکَ فجاهِدوهُم بِأبدانِکُم و أبغِضوهُم بِقُلوبِکُم، غَیرَ طالِبینَ سُلطانا، و لا باغینَ مالاً ، و لا مُرتَدِّینَ بِالظُّلمِ ظَفَرا ؛ حتّى یَفیؤوا إلى أمرِ اللّه ِ و یَمضوا عَلى طاعَتِهِ . امام باقر علیه السلام :با دلهاى خود انکار کنید و با زبانهایتان اعتراض نمایید و آن را به پیشانیهایشان بکوبید و در راه خدا از سرزنش احدى نهراسید. اگر پند پذیرفتند و به راه حق بازگشتند، کارى به آنها نداشته باشید. کیفر و مجازات فقط براى کسانى است که به مردم ستم مى کنند و بناحق در روى زمین سرکشى مى کنند. اینان را عذابى دردآور است. در چنین حالتى با آنها عملاً جهاد کنید و در دلهایتان دشمنشان بدارید، بى آن که در صدد قدرت طلبى باشید و یا مالى را به ستم بگیرید و یا از غرور پیروزى، دست به ستمگرى بیالایید، تا آن که به فرمان خدا برگردند و راه طاعت او در پیش گیرند.الکافی : 5/56/1.

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :ما جَعَلَ اللّه ُ بَسطَ اللِّسانِ و کَفَّ الیَدِ ، و لکِن جَعَلَهُما یُبسَطانِ مَعا و یُکَفّانِ مَعا . امام صادق علیه السلام :خداوند زبان را بسته و دست را گشاده قرار نداده، بلکه آنها را چنان آفریده که با هم باز مى شوند و با هم بسته مى گردند.وسائل الشیعة : 11/404/2.

 

 موجبات ترک نهى از منکر

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : غَشِیَتکُمُ السَّکرَتانِ : سَکرَةُ حُبِّ العَیشِ ، و حُبِّ الجَهلِ ، فعِندَ ذلکَ لا تَأمُرونَ بِالمَعروفِ و لا تَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ .پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : دو مستى شما را فرا گرفته است: مستى عشق به زندگى و مستى نادانى. در چنین وضعى امر به معروف و نهى از منکر نمى کنید. کنز العمّال : 5519.

الإمامُ الباقرُ علیه السلام : و لَو أضَرَّتِ الصَّلاةُ بِسائرِ ما یَعمَلونَ بأموالِهِم و أبدانِهِم لَرَفَضوها کما رَفَضوا أسمَى الفَرائضِ و أشرَفَها . امام باقر علیه السلام : اگر نماز هم به دیگر کارهاى مربوط به مال و جانشان ضرر مى زد، آن را کنار مى گذاشتند؛ همچنان که بالاترین و ارجمندترین فرایض را کنار گذاشتند.الکافی : 5/55/1.

 

نهى از منکر و ترس از مردم

 قرآن

الَّذِینَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إیمانا وَ قالُوا حَسْبُنا اللّه ُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ» .آل عمران : 173.«کسانى که مردم به آنان گفتند که مردم براى جنگ با شما فراهم آمده اند، از آنها بترسید، پس این سخن بر ایمانشان بیفزود و گفتند خدا ما را بسنده است و نیکو یاورى است او».

 حدیث

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا یُحَقِّرَنَّ أحَدُکُم نَفسَهُ أن یَرى أمرا للّه ِِ تَعالى فیهِ مَقالٌ ، فلا یَقولَ : یا رَبِّ ، خَشیَةَ النّاسِ! فیَقولَ: فإیّایَ کُنتَ أحَقَّ أن تَخشى . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : مبادا کسى از شما در جایى که پاى امرى از خدا در میان است و باید سخن بگوید، با سکوت کردن، خود را کوچک کند؛ زیرا [فرداى قیامت ]نمى تواند بگوید: خدایا! از مردم ترسیدم. چون خداوند جواب مى دهد: سزاوارتر آن بود که از من بترسى. کنز العمّال : 5534.

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا أعرِفَنَّ رَجُلاً مِنکُم عَلِمَ عِلما فکَتَمَهُ فَرَقا مِنَ النّاسِ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : مبادا بفهمم که فردى از شما دانش (اطلاعاتى) داشته باشد و از ترس مردم آن را کتمان کند. کنز العمّال : 29152 ، 29532.

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :  إذا رَأیتَ اُمَّتی تَهابُ الظّالِمَ أن تَقولَ لَهُ : إنَّکَ ظالِمٌ ، فقَد تُوُدِّعَ مِنهُم . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هر گاه دیدى امّت من از این که به ستمگر بگویند: تو ستمگرى، مى هراسند، فاتحه آنها خوانده شده است. کنز العمّال : 5540 .

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا یَمنَعَنَّ أحَدَکُم هَیبَةُ النّاسِ أن یَقولَ الحَقَّ إذا رَآهُ أو سَمِعَهُ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : ترس از مردم مانع از آن نشود که فردى از شما، هرگاه حقّى را ببیند یا بشنود، به زبان بیاورد. کنز العمّال : 5567.

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : ألا لا یَمنَعَنَّ أحَدَکُم هَیبَةُ النّاسِ أن یَقولَ الحَقَّ إذا رَآهُ أن یَذَّکَّرَ بِعِظَمِ اللّه ِ ، لا یُقَرِّبُ مِن أجَلٍ و لا یُبعِدُ مِن رِزقٍ . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هان! مبادا ترس از مردم مانع از آن شود که فردى از شما حق را ببیند و نگوید. [که حق گویى ]نه اجلى را نزدیک مى کند و نه روزیى را دور مى گرداند. کنز العمّال : 5570.

الترغیب و الترهیب : قال رَسولُ اللّه صلى الله علیه و آله : لا یُحَقِّرَنَّ أحَدُکُم نَفسَهُ . قالوا: یا رَسولَ اللّه ِ ، و کَیفَ یُحَقِّرُ أحَدُنا نَفسَهُ ؟ قالَ : یَرى أنَّ عَلَیهِ مَقالاً ، ثُمّ لا یَقولُ فیهِ ، فیَقولُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ یَومَ القِیامَةِ : ما مَنَعَکَ أن تَقولَ فی کَذا و کَذا ؟ فیَقولُ : خَشیَةُ النّاسِ ! فیَقولُ : فإیّایَ کُنتَ أحَقَّ أن تَخشى . الترغیب و الترهیب : پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود : هیچ یک از شما نباید خود را کوچک کند. عرض کردند: اى رسول خدا! چگونه کسى از ما خود را کوچک مى کند؟ فرمود: به این ترتیب که در جایى خود را موظّف به سخن گفتن بداند و چیزى نگوید. خداوند عزّ و جلّ در روز قیامت به او مى فرماید: چه چیز مانع از آن شد که درباره فلان و بهمان چیز سخنى نگویى؟ عرض مى کند: ترس از مردم! خداوند مى فرماید: سزاوارتر آن بود که از من مى ترسیدى. الترغیب و الترهیب : 3/227/14.

 

وظیفه افراد هنگام رو به رو شدن با گنهکاران

 

 قرآن

وَ إذا رَأیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیاتِنا فَأعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ وَ إمَّا یُنْسِیَنَّکَ الشَّیْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الّذِّکْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ» .«و چون بینى که در آیات ما از روى عناد گفتگو مى کنند، از آنها روی گردان شو تا به سخنى جز آن پردازند. و اگر شیطان تو را به فراموشى افکند، چون به یادت آمد، با آن مردم ستمکاره منشین».الأنعام : 68.

نوشته شده در سه شنبه 93 مرداد 14ساعت ساعت 1:30 عصر توسط مشتعلی| نظر بدهید