جالب اینکه"امام شافعى" همین فتوا را در شعر معروفش صریحا آورده است،

 در آنجا که مى‏گوید:

         یا اهل بیت رسول اللَّه حبکم             فرض من اللَّه فى القرآن انزله‏

         کفاکم من عظیم القدر انکم             من لم یصل علیکم لا صلاة له‏

" اى اهل بیت رسول اللَّه محبت شما از سوى خداوند در قرآن واجب شده است"

" در عظمت مقام شما همین بس که هر کس بر شما صلوات نفرستد

نمازش باطل است.

مطلب دوم:

 بحث قرآنی است :در آیه مبا هله می خوانیم

 «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ

 أَبْنَاءَکمُ‏ْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهَلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ

عَلىَ الْکَذِبِینَ""پس کسى که مجادله کند ترا در آن پس از آنچه آمد ترا از

 دانش پس بگو بیائید بخوانیم پسرانمان را و زنانمان را و زنانتان را

و نفسهامان را و نفسهاتان را پس زارى نمائیم پس بگردانیم لعنت خدا

را بر دروغگویان» (آل عمران 61) غالب مفسران و محدثان شیعه و

 اهل تسنن تصریح کرده‏اند که آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر( ص)

 نازل شده است و پیامبر تنها کسانى را که همراه خود به میعادگاه برد

 فرزندانش حسن و حسین ع و دخترش فاطمه ع و على ع بودند، بنا بر

 این منظور از" ابناءنا" در آیه منحصرا" حسن و حسین" ع هستند،

 همانطور که منظور از" نساءنا" فاطمه ع،

 و منظور از" انفسنا" تنها على ع بوده است

 و احادیث فراوانى در این زمینه نقل شده است.

از جمله شخصیتهاى سرشناس اهل سنت که این مطلب

 از آنها نقل شده افراد زیر هستند:

1-" مسلم بن حجاج نیشابورى" صاحب" صحیح" معروف

 که از کتب شش‏گانه مورد اعتماد اهل سنت است در جلد 7

صفحه 120 (چاپ محمد على صبیح- مصر).

2-" احمد بن حنبل" در کتاب" مسند" جلد 1 صفحه 185 (چاپ مصر).

3-" طبرى" در تفسیر معروفش در ذیل همین آیه جلد سوم

 صفحه 192 (چاپ میمنیه- مصر).

4-" حاکم" در کتاب" مستدرک" جلد سوم صفحه 150 (چاپ حیدر آباد دکن).                       

 5-" حافظ ابو نعیم اصفهانى" در کتاب" دلائل النبوة" صفحه 297 (چاپ حیدر آباد).

6-" واحدى نیشابورى" در کتاب" اسباب النزول" صفحه 74 (چاپ الهندیة مصر).

7-" فخر رازى" در تفسیر معروفش جلد 8 صفحه 85 (چاپ البهیه مصر).

8-" ابن اثیر" در کتاب" جامع الاصول" جلد 9 صفحه 470 (طبع السنة المحمدیة- مصر).

9-" ابن جوزى" در" تذکرة الخواص" صفحه 17 (چاپ نجف).

10-" قاضى بیضاوى" در تفسیرش جلد 2 صفحه 22 (چاپ مصطفى محمد مصر).

11-" آلوسى" در تفسیر" روح المعانى" جلد سوم صفحه 167 (چاپ منیریه مصر).

12-" طنطاوى" مفسر معروف در تفسیر" الجواهر" جلد دوم

 صفحه 120 (چاپ مصطفى البابى الحلبى- مصر).

13-" زمخشرى" در تفسیر" کشاف" جلد 1 صفحه 193 (چاپ مصطفى محمد- مصر).

14-" حافظ احمد بن حجر عسقلانى" در کتاب" الاصابة" جلد

2 صفحه 503 (چاپ مصطفى محمد- مصر).

15-" ابن صباغ" در کتاب" الفصول المهمة" صفحه 108 (چاپ نجف).

16- علامه" قرطبى" در تفسیر" الجامع لاحکام القرآن" جلد 3

صفحه 104 (چاپ مصر سال 1936).

طبق آیه مباهله به امیرالمومنین اطلاق نفس  پیامبر شده است

«وَ أَنْفُسَنا"و خودمان را» مراد از نفس پیغمبر فقط على (ع) است

 زیرا خود پیامبر که نمیتواند مراد باشد زیرا او دعوت کننده است و

 معنى ندارد که انسان خود را دعوت  کند و همیشه داعى غیر از مدعو

 است و دعوت کننده نمی تواند دعوت شده باشد پس حتماً مراد غیر

 از نبى اکرم شخص دیگرى است و لذا حتماً اشاره به على علیه السلام

 است زیرا هیچکس نگفته که غیر از على و فاطمه و حسنین کسى در

 مباهله شرکت داشته است و این مطلب (که در آیه على نفس پیغمبر خوانده شده)

 دلالت دارد بر علو مکان وى و درجه‏اى که هیچکس به آن راه نیافته بلکه به

 نزدیک آنهم نرسیده است و مؤید آن از روایات یکى حدیث شریف صحیح

 نبوى است که پیغمبر درباره یکى از صحابه پرسید کسى گفت على (ع)

حاضر است حضرت فرمود من از نفس خود نپرسیدم که على را نفس خود خوانده.

و حدیث دیگرى که پیامبر (ص) به بریده اسلمى فرمود: اى بریده على را

 دشمن مدار که او از من است و من از اویم مردم از درخت‏هاى متفرق

خلق شده‏اند و من و على از شجره واحده آفریده شده‏ایم.

و دیگر قول نبى اکرم است که وقتى در جنگ احد على پیامبر را با دفاعهاى

 سخت خود از شر مشرکان حفظ مى‏کرد جبرئیل به پیغمبر گفت على واقعاً

 با تو مواسات کرد. حضرت فرمود اى جبرئیل، على از من است و من از

 علیم.( ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏4، ص: 103)

  وقتی علی  (ع) نفس نبی (ص) باشد امر به صلوات به نبی (ص) امر

 به صلوات بر علی (ع) هم هست ، از طرفی کفو علی(ع) در عالم کسی نبود

 جز فاطمه زهرا سلام الله نتیجه اینکه امر به صلوات بر نبی (ص)

 امر به صلوات بر علی و زهرا (علیهماالسلام) است.

پس با در کنار هم گزاردن ِآیات مباهله و آیه 61 سوره احزاب

 استفاده می شود که صلوات بر ( آل ) از قرآن است .

پس بفرست صلوات بر محمّد و آل او

 

اللّهمّ صلّ علئ محمّد و آل محمّد

 

برداشت از وبلاگ آنچه باید بدانیم

نوشته شده در دوشنبه 93 تیر 16ساعت ساعت 7:31 عصر توسط مشتعلی| نظر