خلاصه زندگی حضرت امام حسن عسکری (ع )

                 امام یازدهم شیعیان

نام : حسن
لقب : عسکری
کنیه : ابومحمد
نام پدر : علی (ع)
نام مادر : سلیل حدیث
تاریخ ولادت : 8 ربیع الثانی 232 ه.ق
محل ولادت : مدینه طیبه
مدت امامت : 6 سال
مدت عُمر : 28 سال
تاریخ شهادت : 8 ربیع الاول
علت شهادت : شربت زهرآلود
نام قاتل : معتمد عباسی
محل دفن : سامرا
تعداد فرزندان : 1 پسر

همسر: نرجس (صیقل)

القاب: عسکرى، زکى، خالص، صامت، سراج، تقى و

خاص (به امام حسن عسکرى(ع)، امام على النقى(ع) و

امام محمد تقى(ع)، ابن الرضا نیز گفته مى‏شد    .

نسب پدرى: ابوالحسن، على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر

                بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابى‏طالب(ع)

   تولد
امام حسن عسکری (ع ) در سال 232هجری در مدینه چشم به جهان گشود .

مادر والا گهرش سوسن یا سلیل زنی لایق و صاحب فضیلت و در پرورش

 فرزند نهایت مراقبت راداشت ، تا حجت حق را آن چنان که شایسته است

 پرورش دهد . این زن پرهیزگار در سفری که امام عسکری (ع ) به

سامرا کرد همراه امام بود و در سامرا از دنیا رحلت کرد .

کنیه آن حضرت ابامحمد بود .

صورت و سیرت امام حسن عسکری (ع )
امام یازدهم صورتی گندمگون و بدنی در حد اعتدال داشت .

ابروهای سیاه کمانی ، چشمانی درشت و پیشانی گشاده داشت .

دندانها درشت و بسیار سفید بود . خالی بر گونه راست داشت .

 امام حسن عسکری (ع ) بیانی شیرین و جذاب و شخصیتی الهی باشکوه و

 وقار و مفسری بی نظیر برای قرآن مجید بود .

 راه مستقیم عترت و شیوه صحیح تفسیر قرآن را به مردم و به ویژه برای

اصحاب بزرگوارش - در ایام عمر کوتاه خود - روشن کرد .

دوران امامت
به طور کلی دوران عمر 29ساله امام حسن عسکری (ع ) به سه دوره تقسیم می گردد :

 دوره اول

13سال است که زندگی آن حضرت در مدینه گذشت .

دوره دوم

 10سال در سامرا قبل از امامت .

 دوره سوم

نزدیک 6 سال امامت آن حضرت می باشد .

 دوره امامت حضرت عسکری (ع ) با قدرت ظاهری بنی عباس رودر روی بود .

خلفایی که به تقلید هارون در نشان دادن نیروی خود بلندپروازیهایی داشتند .

 امام حسن عسکری (ع ) از شش سال دوران اقامتش ،

 سه سال را در زندان گذرانید .

 زندانبان آن حضرت صالح بن وصیف دو غلام ستمکار را بر امام گماشته بود ،

 تا بتواند آن حضرت را - به وسیله آن دو غلام - آزار بیشتری دهد ،

اما آن دو غلام که خود از نزدیک ناظر حال و حرکات امام بودند

تحت تأثیر آن امام بزرگوار قرار گرفته به صلاح و خوش رفتاری گراییده بودند .

وقتی از این غلامان جویای حال امام شدند ، می گفتند این زندانی روزها روزه دار

 است و شبها تا بامداد به عبادت و راز و نیاز با معبود خود سرگرم است و

 با کسی سخن نمی گوید . عبیدالله خاقان وزیر معتمد عباسی با همه غروری

 که داشت وقتی با حضرت عسکری ملاقات می کرد به احترام آن حضرت

 برمی خاست ، و آن حضرت را بر مسند خود می نشانید . پیوسته می گفت :

در سامره کسی را مانند آن حضرت ندیده ام ، وی زاهدترین و داناترین مردم

روزگار است . پسر عبیدالله خاقان می گفت : من پیوسته احوال آن حضرت

 را از مردم می پرسیدم . مردم را نسبت به او متواضع می یافتم . می دیدم همه

مردم به بزرگواریش معترفند و دوستدار او می باشند . با آنکه امام (ع ) جز

 با خواص شیعیان خود آمیزش نمی فرمود ، دستگاه خلافت عباسی برای حفظ

آرامش خلافت خود بیشتر اوقات ، آن حضرت را زندانی و ممنوع از معاشرت

 داشت . " از جمله مسائل روزگار امام حسن عسکری (ع ) یکی نیز این بود که

 از طرف خلافت وقت ، اموال و اوقات شیعه ، به دست کسانی سپرده می شد

 که دشمن آل محمد (ص ) و جریانهای شیعی بودند ، تا بدین گونه بنیه مالی نهضت

 تقویت نشود . چنانکه نوشته اند که احمد بن عبیدالله بن خاقان از جانب خلفا ، والی اوقاف

و صدقات بود در قم ، و او نسبت به اهل بیت رسالت ، نهایت مرتبه عداوت را داشت " .

 " نیز اصحاب امام حسن عسکری ، متفرق بودند و امکان تمرکز برای آنان نبود ،

 کسانی چون ابوعلی احمد بن اسحاق اشعری در قم و ابوسهل اسماعیل نوبختی

در بغداد می زیستند ، فشار و مراقبتی که دستگاه خلافت عباسی ، پس از شهادت

 حضرت رضا (ع ) معمول داشت ، چنان دامن گسترده بود که جناح مقابل را

 با سخت ترین نوع درگیری واداشته بود . این جناح نیز طبق ایمان به حق و

دعوت به اصول عدالت کلی ، این همه سختی را تحمل می کرد ، و لحظه ای

از حراست ( و نگهبانی ) موضع غفلت نمی کرد " . اینکه گفتیم :

 حضرت هادی (ع ) و حضرت امام حسن عسکری (ع ) هم از سوی دستگاه

خلافت تحت مراقبت شدید و ممنوع از ملاقات با مردم بودند و هم امامان

 بزرگوار ما - جز با یاران خاص و کسانی که برای حل مشکلات زندگی

مادی و دینی خود به آنها مراجعه می نمودند - کمتر معاشرت می کردند

به جهت آن بود که دوران غیبت حضرت مهدی (ع ) نزدیک بود ، و مردم

 می بایست کم کم بدان خو گیرند ، و جهت سیاسی و حل مشکلات خود را

از اصحاب خاص که پرچمداران مرزهای مذهبی بودند بخواهند ، و پیش آمدن

 دوران غیبت در نظر آنان عجیب نیاید . باری ، امام حسن عسکری (ع ) بیش

 از 29سال عمر نکرد ولی در مدت شش سال امامت و ریاست روحانی

 اسلامی ، آثار مهمی از تفسیر قرآن و نشر احکام و بیان مسائل فقهی و

 جهت دادن به حرکت انقلابی شیعیانی که از راههای دور برای کسب فیض

به محضر امام (ع ) می رسیدند بر جای گذاشت . در زمان امام یازدهم تعلیمات

 عالیه قرآنی و نشر احکام الهی و مناظرات کلامی جنبش علمی خاصی را

تجدید کرد ، و فرهنگ شیعی - که تا آن زمان شناخته شده بود - در رشته های

دیگر نیز مانند فلسفه و کلام باعث ظهور مردان بزرگی چون یعقوب بن اسحاق کندی ،

 که خود معاصر امام حسن عسکری بود و تحت تعلیمات آن امام ، گردید .

 در قدرت علمی امام (ع ) - که از سرچشمه زلال ولایت و اهل بیت عصمت

 مایه گرفته بود - نکته ها گفته اند . از جمله : همین یعقوب بن اسحاق کندی

 فیلسوف بزرگ عرب که دانشمند معروف ایرانی ابونصر فارابی شاگرد

 مکتب وی بوده است ، در مناظره با آن حضرت درمانده گشت و کتابی

را که بر رد قرآن نوشته بود سوزانید و بعدها از دوستداران و

 در صف پیروان آن حضرت درآمد .

 

نوشته شده در پنج شنبه 93 تیر 12ساعت ساعت 7:0 عصر توسط مشتعلی| نظر بدهید