مدت امامت:

 از ذیقعده سال 220 هجرى تا رجب

     254 هجرى، به مدت 33سال. زمانى که آن حضرت

     به امامت رسید، هشت سال و پنج ماه بیشتر نداشت    .

تاریخ و سبب شهادت: سوم ماه رجب (و به قولى 25 جمادى الاخر)

     سال 254 هجرى، به وسیله زهرى که معتمد عباسى، برادر

     معتز (خلیفه وقت) به آن حضرت خورانید. سن آن حضرت

     در هنگام شهادت، 40 یا 42 سال بود    .

فرزندان:

 1. ابا محمد حسن عسکرى(ع). 2. حسین.

     3. محمد. 4. جعفر(معروف به جعفر کذّاب). 5. علیّه    .

اصحاب    :
1    -على بن مهزیار اهوازى    .
2    - خیران خادم.
3-ابوهاشم داود بن قاسم جعفرى
4-عبدالعظیم بن عبداللَّه حسنى
5-على بن جعفر همیناوى(همانى)
6-ابن سکیت بن یعقوب اهوازى.
7-احمد بن اسحاق اشعرى.
8-ابراهیم بن مهزیار اهوازى.
9-ایوب بن نوح.
10-ابو على حسن بن راشد.

تعداد اصحاب و یاران امام هادى(ع) بیش از این است

و در برخى منابع، نام نزدیک به دویست نفر از آنان ذکر شده است.

زمامداران معاصر:
- 1 مأمون عباسى (196 - 218ق(
-2 معتصم عباسى (218 - 227ق(
-3 واثق عباسى (227 - 232ق(
 -4 متوکل عباسى (232 - 247ق(
 -5 منتصر عباسى (247 - 248ق(
 -6 مستعین عباسى (248 - 252ق(
 -7 معتز عباسى (252 - 255ق(

خلفاى نامبرده، که همگى از سلسله بنى عباس هستند،

در غصب خلافت و نادیده گرفتن حقوق امام معصوم(ع)

متفق و هم رأى بودند؛ اما از میان آنان، متوکل عباسى

جنایات و جسارت‏هاى فراوانى در مورد امام معصوم(ع)

روا داشته است و دشمنى‏هاى وى به اهل بیت(ع) زبانزد است.

رویدادهاى مهم:

 -1 از دست دادن پدرش، امام جواد(ع)، در سن هشت سالگى

 -2سعایت بریحه عباسى، امام جماعت حرمین، عبداللَّه بن محمد،

 والىِ مدینه و جماعتى دیگر، از امام هادى(ع) نزد متوکل عباسى

 و خشم گرفتن وى بر امام(ع).

 -3  نامه امام هادى(ع) به متوکل عباسى درباره اذیت و آزار

 والى مدینه به آن حضرت.

 -4    عزل محمد بن عبداللَّه از حکومت مدینه به خاطر

 بد رفتارى با امام هادى(ع) و نصب محمد بن فضل به جاى

 وى توسط متوکل عباسى، و دستور خلیفه مبنى بر اکرام و اعزاز امام(ع).

 -5 تبعید امام هادى(ع) از مدینه به سامرا به دستور متوکل

 عباسى و رفتار نیکوى او با آن حضرت در آغاز اقامت

 امام(ع) در سامرا، به سال 243 هجرى.

لازم به یادآورى است که شهر سامرا در سال 220

هجرى به دستور معتصم عباسى بناگردید و از آن زمان،

پایتخت عباسیان به شمار مى‏آمد.

 -6 بد رفتارىِ تدریجىِ متوکل عباسى و آزارهاى جسمى و

 روحى او به امام(ع).

 -7 عداوت متوکل عباسى با اهل بیت(ع) در تخریب بارگاه

 ابا عبداللَّه الحسین(ع) و مشاهد مشرفه اهل بیت(ع) و خانه‏هاى

 اطراف آنها و جارى کردن آب بر روى قبر امام حسین(ع) و

کشت نمودن بر روى آن.

     -8سختگیرىِ والیان مدینه و مکه با آل ابى‏طالب و

علویان، به دستور متوکل عباسى.

 -9 کودتاى منتصر، علیه پدرش، متوکل، در سال 247

 هجرى و خشنودى علویان از موفقیت منتصر.

این واقعه مهم، پس از یک‏سال و چند ماه از اقامت اجبارىِ

 امام(ع) در سامرا اتفاق افتاد.

 -10 مسموم و شهید شدن امام هادى(ع) در تبعید گاهش(سامرا)،

به دستور معتمد عباسى، برادر معتز، خلیفه وقت.

مفاتیح الجنان، دعاى ششم ماه رجب

برگرفته شده از کتاب « خاندان عصمت علیهم السلام »

 تالیف سید تقى واردى

نوشته شده در پنج شنبه 93 تیر 12ساعت ساعت 11:45 صبح توسط مشتعلی| نظر