این برداشت را می    ‎توان کرد که:

 امام در اصطلاح اسلامی و مسلمین به

 (کسی یا چیزی می    ‎گویند که با فرمان الهی،

راهنما و هدایتگران    ‎ ما به راه خداست

خواه انسان باشد (مثل آیاتی که فرمود:

 «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا»     و

 «إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً») یا

 کتاب باشد (مثل آیه    ‎ای که می    ‎فرماید         ):

وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسی إِماماً وَ رَحْمَةً
همچنین این نکته بدست می    ‎آید که:

 امام در اسلام باید یک شرط داشته باشد

 و آن اینکه اگر امام «کتاب»‌باشد

 باید از جانب خدا بر رسول حق نازل شده باشد

 ( در جهت هدایتِ مردم).

 اگر «انسان»     باشد، اولاً:

 باید از جانب خداوند معیّن شده باشد؛

 چرا که تعبیر شده به «انّی جاعلک للناس اماماً»

 یا «و جعلنا هم ائمةً» و

 ثانیاً: معصوم باشد و به طور مطلق

 ستمگر نباشد (چه نسبت به خود، چه دیگران)؛

 چرا که فرمود:

«لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ»

پیمان من به بیدادگران نمی    ‎رسد
خلاصه: امام در اصطلاح اسلامی

 (از دیدگاه قرآن) دو کاربرد دارد    :
    1- کتابی مُنْزَل از جانب خدا بر رسول الهی برای هدایت مردم؛
2-آن انسان تعیین شده از جانب خدا برای هدایت مردم

 که دارای مقام عصمت باشد.
خصوصیات و ویژگیهای امام و مقام امامت:
از بررسی آیات بدست می‎آید که هر کس دارای

 این منصب الهی است، باید دارای صفات و

 ویژگی‎های زیر ‌باشد:
1-مقام عصمت:

 به دلیل آیه 124 سورة بقرة «لا ینال عهدی الظالمین»؛

 یعنی، بدور از هر گونه ظلم (ظلم به خدا، خویشتن و دیگران) باشد.
2-مقام صبر:

 زمانی امام، این مقام را دارا خواهد بود که:

‌دارای مقام صبر (آن هم صبر مطلق که شامل انواع

 امتحانات و آزمایش‎ها می‎شود) باشد؛

«وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا

 صَبَرُوا وَ کانُوا بِ‏آیاتِنا یُوقِنُونَ» (سجده/ 24)

 «و چون شکیبایی کردند و به آیات ما یقین داشتند

 برخی از آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به

 فرمان ما (مردم را) هدایت می‎کردند.
3-مقام یقین:  

امام، پیش از مقام صبر باید دارای مقام یقین باشد؛
و« کانوا بآیاتنا یوقنون» که به دنبال آیه قبل آمده.
یا درباره حضرت ابراهیم ،

 پیش از رسیدن به مقام امامت ،

 می‎خوانیم «وَ کَذلِکَ نُرِی إِبْراهِیمَ مَلَکُوتَ

 السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ»

 (انعام/ 75)

«و این گونه ملکوت آسمانها را به ابراهیم

نمایاندیم تا از جملة‌یقین کنندگان باشد».

از این آیات درمی‎یابیم که باطن و حقیقت

 جهان برای امام مکشوف است و از اعمال

و دل‎های مردم باخبر می‎باشد.
4-منصب الهی :

 (تعیین از جانب خدا)؛ به دلیل آیاتی چون:
«إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً» (بقره/ 124)،

 و «جعلناهم ائمه» (انبیاء/ 73)،

«و نجعلهم ائمه» (قصص/ 5)،

 و مانند این آیات.
5-هدایت‎گری:

 امام برحق کارش هدایت و رهبری جامعه

به سوی اهداف و آرمان‎های الهی و

 سعادت است که از «عالم امر» فرمان می‎گیرد.

نوشته شده در چهارشنبه 93 اردیبهشت 31ساعت ساعت 11:45 صبح توسط مشتعلی| نظر بدهید