معاد

به قیامت، «معاد» گفته می‌شود، از آن

جهت که «محل بازگشت» است؛ بازگشتن

 به جایی که قبلاً آنجا بود. معاد را نزد اهل کلام

حشر گویند و آن دو قسم است: جسمانی و

 روحانی. مراد از معاد در کلمات متکلمان و

فلاسفه بازگشت انسان است بعد از مرگ و

 حیات بعد از مرگ است و تصویر آن چنین است

 

که انسان بعد از مرگ مجدداً زنده شده و

 در روزی که آن را روز معاد گویند به حساب

 اعمال وی رسیدگی و نیکوکاران پاداش نیکوکاری

 خود را گرفته و منعم شوند به نعم جاودانی و

 بدکاران به کیفر اعمال زشت خود برسند و

 مهذب شوند به عذاب جاودانی. یکی از مسائل

مهم که از دیر زمان مورد توجه ادیان و متکلمان

 و فلاسفه قرار گرفته‌است همان مساله زندگی

 بعد از مرگ و معاد است. پیروان ادیان کلاً معتقد

 به زندگی بعد از مرگ بوده و یکی از اساسی ترین

 مسائل مذهبی به حساب می‌آورند. 
دیگر اسامی قیامت در قرآن که با کلمه یوم آغاز می‌شود

یَوم الدین؛ روز جزا (2 حمد، 35 حجر، 20 صافات،

 12 ذاریات، 15 و 17 و18 انفطار، 82 شعرا،

56 واقعه، 78 ص و...)

یَوم یَنظر المَراء ماقَدَّمَتْ یَداه؛ روزی که انسان

به کارهای از پیش فرستاده‏اش می‏نگرد (نباء آیه 40)

یَوم تُبْلی السرائِر؛ روزی که پرده‏ ها کنار می‏رود

 و اسرار فاش می‏شود (9 طارق)

یَوم یکون الناسُ کالفَراش المَبْثوث؛ روزی که مردم

 همانند پروانه‏ های پراکنده مبهوتند (4 قارعه)

یَوم المَوعُود؛ روز موعود (2 بروج)

یَوم یَفِرُّ المرء مِن اَخیه و اُمّهِ وَاَبیه؛ روزی که

 انسان از برادر و مادر و پدرش می‏ گریزد (34 عبس)

یَوم الفَصْل؛ روز جدایی (21 صافات، 40 دخان،

 17 نبا، 38 مرسلات و...)

یَوم لایَنْطِقون؛ روزی که کس سخن

نمی‏گوید (35 مرسلات)

یَوم عَسیر علی الکافرین غیر یسیر؛ روز

 بسیار سخت و دردناک برای کافران نه آسان (9 مدثر)

یوم عسر؛ روز دشوار (8 قمر)

 

 

 

یَوم یَخرجُونُ مِن الاَجداث سِراعاً؛ روزی که

 مردم از گور شتابان بیرون می‏ آیند (43 معارج)

یَومُ التغابُن؛ روزی که مردم در می‏ یابند که در دنیا باخته ‏اند (9 تغابن)

یَومُ لاتملک نفسٌ لنفْس شَیئاً؛ روزی که هیچ کس

 مالک چیزی نیست (19 انفطار)

یَومُ لایُخْزی اللَّهُ‏النَّبی والذین آمنوا معه؛ روزی که

خداوند پیامبر و مؤمنان را خوار نمی‏ کند (8 تحریم)

یَومُ الجَمع؛ روزی که مردمان گرد می‏آیند (7 شوری)

یَوم تَری المؤمنین و المؤمنات یَسمی‏ نورهم بین

 اَیْدیهم؛ روزی که زنان و مردان با ایمان برای اعمال

 شایسته‏ شان با نور خویش که در پیش آنان است،

حرکت می‏کنند (12 حدید)

یَوم معلوم؛ روزی که قطعی و حتمی است (38 شعرا)

یَوم مشهود؛ روزی که جملگی در آن حاضر شوند (103 هود) 

 

«یَوْمَ یَسْمَعُوْنَ الصَّیْحَةَ بِالحقِّ ذلِکَ یَوْمُ الخُروج *

 اِنَّا نَحْنُ نُحْیى وَ نُمِیْتُ وَ اِلَیْنا المَصِیْرُ* یَوْمَ تَشَقَّقُ

الأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعَاً ذلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنا یَسُیْرٌ»  

روزى که مى شنوند صیحه را (نفخ در صور)

نوشته شده در چهارشنبه 93 اردیبهشت 31ساعت ساعت 9:33 صبح توسط مشتعلی| نظر بدهید