رشد علمی

علی (ع) مرد با ایمانی را مخاطب ساخت و فرمود : علم و ادب ارزش وجود تو است .

در تحصیل علم کوشش نما ، چه به هر مقداری که بر دانش و ادبت افزوده شود

 قدر و قیمتت افزایش می یابد.

منبع : مشکوة الانوار ، ص 135

دشمن ترین دشمنان

• علی (ع) فرموده است :هوای نفست دشمن ترین  دشمنان تو است.

 کوشش کن که بر آن غالب و پیروز گردی وگرنه هلاکت خواهد کرد.

منبع : غررالحکم ،ص797

• و نیز فرموده است : دشمن ترین دشمنان آدمی غضب و شهوت او است .

 آنکس که بتواند این دو غریزه ی سرکش را مهار کند و آنها را به فرمان خود درآورد ،

مقام عظیمی دارد و می تواند به اوج انسانیت برسد.

منبع : غررالحکم ،ص 203

• علی (ع) فرموده است :عادت بد ،دشمنی است که با قدرت بر صاحبش حکومت می کند.

منبع : غررالحکم ،ص 33

انگیزه های دشمنی

• علی (ع) فرموده است :آنکس که با روزگار دشمنی کند، هلاک خواهد شد.

منبع تحف العقول ، ص85

• علی (ع) فرموده است : کسیکه از خود راضی و خویشتن پسند باشد ،

غضب کننده به وی بسیار خواهد بود.

منبع : نهج البلاغه ،کلمه ی 6

• امیر المؤمنین به فرزند خود محمد حنیفه فرموده است : فقر و بی چیزی ،

 زمینه ی مساعدی برای شکست دین و حیرت زدگی خرد و جلب عداوت و دشمنی است.

منبع : نهج البلغه ، کلمه ی 311

دوست مال اندیش

• علی (ع) فرموده است :هزار دوست و همنشین بسیار نیست. ولی

یک دشمن برای آدمی البته زیاد است.

منبع : امالی صدوق،ص397

• علی (ع) فرموده است : چهار چیز است که مقدار کم آنها هم بسیار است.

 آتش،خواب،بیماری و دشمنی. یعنی مقدار کم هر یک از این چهار را ناچیز تلقی نکنید

 بلکه مقدار کم آنها نیز بسیار است و میتواند منشاءِ آثار زیاد باشد.

منبع : بحار جلد 14،ص264

• علی (ع) فرموده است :حسد جسم را فرتوت و فانی می کند و کینه توزی

آدمی را افسرده می کند و سرانجام همه چیزش را بر باد می دهد.

منبع : غررالحکم، ص 29

فایده دشمن

• مردی بنام ((جمیل)) سالیان دراز منشی دربار ساسانیان بود. او عصر علی (ع)

را درک کرد و در ایّام حکومت آن حضرت سخت فرسوده و پیر شده بود. موقعیکه امیر المومنین (ع)

به نهروان آمد و از حال جمیل پرسش فرمود گفتند در قید حیات است. دستور داد احضارش کنند، وقتی

 شرفیاب شد حضرت در اوّلین برخورد دید که هوش و حواس و ذهن پیر مرد سالم است و تنها

 چشم خود را از دست داده است از او سؤال کرد :

 ای جمیل شایسته است انسان چگونه باشد ؟ جواب داد: باید دوستانش کم باشند و دشمنانش بسیار.

فرمود ای جمیل سخن تازه و بیساقبه ای میگوئی. همه ی مردم در این نظریّه متّفقند که داشتن دوست

 زیاد بهتر است. عرض کرد : مطلب آن طور نیست  که گمان کرده اند و سپس توضیح داد که :

دوستان زیاد وقتی به انجام حاجت آدمی دست می زنند آنطور که باید و شاید به انجام وظیفه قیام

 نمی کنند و نتیجه ی معکوس عاید می گردد. مثل آنکه زیادی کشتی بان باعث غرق کشتی

می شود. حضرت فرمود : اینکه میگوئی صحیح است چه آنکه من آنرا آزمایش کرده ام .

پس از آن فرمود : بسیاری دشمن چه فایده دارد ؟ جواب داد وقتی دشمنان انسان زیاد باشند

 آدمی همواره مراقب کارهای خویشتن است، می کوشد تا سخنی نگوید که از وی خرده بگیرند ،

 یا لغزشی از او بروز نکند تا مورد موأخذه واقع شود و بر اثر مراقبتها و دقّتهای پی گیر برای همیشه

از خطا و لغزش مصون خواهد ماند. علی (ع) گفته ی پیرمرد را پسندید و نیکو شمرد و مورد تأییدش قرار داد.

بحار ،جلد 8، ص738

نوشته شده در دوشنبه 93 اردیبهشت 22ساعت ساعت 11:21 صبح توسط مشتعلی| نظر بدهید