زمان : از 3 شعبان تا 8 ذی الحجه 60 هجری

امام حسین(علیه السلام) در سوم شعبان به مکه رسید و در خانه

امام حسین(علیه السلام) طی نامه هایی به مردم بصره و کوفه، سزاوارترین

عباس بن عبدالمطلب سکنی گزید. مردم مکه و زائران خانه خدا

 که از اطراف آمده بودند به دیدار حضرت شرفیاب می شدند.

امام حسین(علیه السلام) پس از رسیدن دوازده هزار نامه از جانب

 کوفیان، مسلم بی عقیل را در روز 15 رمضان به عنوان نماینده

خویش به سوی کوفه فرستاد.

 مردم برای خلافت و امامت را اهل بیت(علیهم السلام) معرفی کرد و ...

حضرت با رسیدن نامه مسلم بن عقیل مبنی بر بیعت مردم کوفه با وی و از سوی

 دیگر برای حفظ حرمت خانه خدا - که تصمیم به قتل آن حضرت، در آنجا گرفته بودند -

 حج را به عمره تبدیل کرد و در هشتم ذی الحجه به رغم مخالفت بسیاری

از دوستان به سوی عراق روانه شد.

بخشی از آخرین سخنرانی های حضرت در مکه:

ما اهل بیت به رضای خدا راضی و خشنودیم ... هر کس می خواهد در راه

ما جانبازی کند و خون خویش را در راه لقای پروردگار نثار نماید، آماده حرکت با ما باشد .
 
صَفّاح

زمان: چهارشنبه 9 ذی الحجه 60 هجری

امام حسین(علیه السلام) در پاسخ به مخالفین حرکت به سوی عراق، فرمود:

«رسول خدا را در خواب دیدم و به امر مهمی ماموریت یافتم و باید آن را تعقیب کنم.»

در این منطقه فرزدق شاعر با آن حضرت ملاقات کرد و در جواب حضرت که از احوال

مردم عراق جویا شده بود، گفت: دل های مردم با توست ولیکن شمشیرشان با بنی امیه است .

سخن امام حسین (علیه السلام) خطاب به فرزدق در این منزلگاه:

اگر پیش آمدها طبق مراد باشد، خدا را بر نعمت هایش شکر گوییم. اگر پیش

 آمدها طبق مراد نبود آن کس که نیتش حق و تقوا بر دلش حکومت می کند،

 از مسیر صحیح خارج نشود و ضرر نخواهد کرد.

نوشته شده در دوشنبه 92 آبان 27ساعت ساعت 10:34 صبح توسط مشتعلی| نظر بدهید