زمان: دوشنبه 14 ذی الحجه 60 هجری

در این منزلگاه بود که عبدالله بن جعفر، همسر زینب (سلام الله علیها) امان نامه ای

 را از استاندار مدینه "عمروبن سعید" که آن ایام در مکه به سر می برد، گرفت و برای

حضرت آورد که مضمون آن چنین بود: من تو را از ایجاد تفرقه بر حذر داشته و از هلاک

 شدن تو می ترسم!! لذا به سوی من برگرد تا در امان من بمانی!

حضرت در جواب چنین فرمود: کسی که به سوی خدا دعوت کند عمل نیک انجام دهد

 و بگوید از مسلمانان هستم، از خدا و رسولش جدا نمی شود ... اگر در نوشتن

نامه ات خیر مرا آرزو کرده ای، خدا پاداش تو را بدهد.

 دشمنان سفارش کرد و خود به سوی مکه بازگشت .

قسمتی از نامه امام به عمربن سعید که در این منزلگاه نوشت:

بهترین امان، امان خداوند است. از خداوند، ترس از او را در دنیا

خواهانیم تا در قیامت به ما امان بخشد.


حاجِر

زمان: سه شنبه 15 ذی الحجه 60 هجری

حضرت نامه ای را برای تعدادی از مردم کوفه توسط "قَیس بن مُسهِر" فرستاد و چنین

 نوشت: «نامه مسلم بن عقیل که حاکی از اجتماع شما در کمک و طلب حق ما بود

 به من رسید خداوند به خاطر نصرت و یاریتان پاداش بزرگی نصیبتان کند ... هنگامی

که فرستاده من "قیس" بر شما وارد شد در کارتان محکم و کوشا باشید، من

 همین روزها به شما می رسم.»

"قیس" را در میان راه دستگیر کردند. او به ناچار نامه امام را پاره نمود تا از مضمون

 آن آگاه نشوند. سپس او را به قصر دارالاماره نزد عبیدالله بردند. از او خواستند نام

 افرادی که به حسین (علیه السلام) نامه نوشته اند افشا کند و یا در برابر مردم به

حسین(علیه السلام) و پدر و برادرش دشنام دهد. او بالای قصر رفته و ضمن تمجید

از حضرت علی(علیه السلام) و فرزندانش و معرفی خویش، ابن زیاد و یارانش را نفرین

 کرد و خبر از حرکت حضرت به سوی آنان داد و از مردم خواست دعوت امام حسین

(علیه السلام) را اجابت کنند. لذا عبیدالله دستور داد او را از  بالای قصر به پایین انداختند

 و بدنش قطعه قطعه گردید و این چنین به شهادت رسید .

از سخنان امام حسین(علیه السلام) در بین راه مکه تا کربلا:

«فَاِنّی لا اَرَی المَوت اِلاّ سَعادَة وَلَا الحَیاةَ مَع الظّالِمینَ اِلاّ بَرَماً»؛ من مرگ را جز

سعادت نمی بینم و زندگی با ستمگران را جز ننگ نمی دانم.
 
خُزَیمِیّه

زمان: جمعه 18 ذی الحجه 60 هجری

امام و همراهان یک روز و یک شب در این منزلگاه توقف کردند، عده ای پیوستن

«زهیر بن قین» به حسین (علیه السلام) را در این منزلگاه گفته اند.

امام حسین(علیه السلام) خطاب به زینب کبری(علیهاالسلام) در این منزلگاه می فرماید:

خواهرم! آنچه اراده مشیّت خدا بدان تعلق گرفته، همان خواهد شد .

عبدالله پسران خویش (عون و محمد) را به خدمت در کنار حضرت و جهاد با

نوشته شده در دوشنبه 92 آبان 27ساعت ساعت 10:31 صبح توسط مشتعلی| نظر