کرد , حرکت کرد , نهضت کرد , چه منظورهاى مقدسى داشت . پدران ما در بیست سال

 , سى سال , چهل سال , پنجاه سال پیش , ارزش این را درک نمى کردند !

مثلا مرحوم سیدجمال الدین اسدآبادى در حدود شصت , هفتاد سال پیش ( فوت این مرد در سال

1310 قمرى بوده است , چهارده سال قبل از مشروطیت ) قیام کرد و یک نهضت اسلامى در

کشورهاى اسلامى بپا کرد , شما امروز که تاریخ این مرد را مى خوانید , مى بینید واقعا غریب و

 تنها بوده است , درد و دواى ملت مسلمان را احساس مى کرد ولى خود ملت نمى فهمید , خود ملت 

 به او دهن کجى مى کرد , خود ملت او را مسخره مى کرد , ملتاز او حمایت نمى کرد . حالا که شصت,

 هفتاد سال گذشته است , وقتى که زوایاى تاریخ درست روشن مى شود , مى بینیم این مرد چه چیزهایى

 را در آن روز مى فهمیده که اساسا نودونه درصد ملت ایران نمى فهمیده اند . نهضت حسینى چنین نهضتى است .

امروز ما درست مى فهمیم یزید یعنى چه ؟ حکومت یزید یعنى چه ؟ معاویه چه کرد ؟ نقشه

 امویها چه بود ؟ ولى صدى نودونه ملت مسلمان در آن روز درک نمى کردند , مخصوصا با نبودن وسائل

 اطلاعاتى که امروزه هست و در گذشته نبوده است. یکى از چیزهایى که به نهضت حسین بن على ( ع )

 ارزش زیاد مى دهد روشن بینى است . روشن بینى یعنى چه ؟ یعنى حسین ( علیه السلام ) در آنروز

چیزهایى را در خشت خام دید که دیگران در آینه هم نمى دیدند . شرط سوم براى اینکه نهضتى مقدس باشد

 این است که تک باشد , فرد باشد . یعنى چه ؟ یعنى برقى باشد که در یک ظلمت کامل بدرخشد , ندائى باشد

 در میان سکوتها , حرکتى باشد در میان سکونهاى مطلق .

یعنى در یک شرایطى که خفقان به طورى کامل حکمفرماست , مردم قدرت حرف زدن ندارند , تاریکى

مطلق , یأس مطلق , ناامیدى مطلق , سکوت مطلق , سکون مطلق است , یکمرتبه یک مرد پیدا مى شود

 و سکوت را مى شکند , سکونها را از بین مى برد , حرکتى مى کند , برقى مى شود و در میان ظلمت

مى درخشد . تازه دیگران پشت سرش راه مى افتند .

نهضت امام حسین علیه السلام یک نهضت چند مقصدى و چند جانبه اى و چند بعدى است . و علت

اینکه تفاسیر و تعابیر مختلفى در مورد این نهضت شده است , محاذى بودن عناصر دخیل در آن است.

 ما وقتى که از جنبه بعضى عوامل و عناصر به این نهضت نگاه مى کنیم , مى بینیم صرفا جنبه تمرد

 و عدم تسلیم در مقابل قدرتهاى جابره و تقاضاهاى ناصحیح قدرت حاکم وقت دارد . از این نظر ,

این نهضت یک نفى , نه وعدم تسلیم است . عنصر دیگرى که در این نهضت دخالت دارد , عنصر

 امر به معروف و نهى از منکر است که در کلمات خود حسین بن على علیه السلام تصریح قاطع به

این مطلب شده است و شواهد و دلایل زیادى دارد . یعنى اگر فرضا از او بیعت هم نمى خواستند

 باز او سکوت نمى کرد .

عنصر دیگر , عنصر اتمام حجت است. در آن روز , جهان اسلام سه مرکز بزرگ و مؤثر داشت :

 مدینه که دارالهجره پیغمبر ( ص ) بود , شام که دارالخلافه بود و کوفه که قبلا دارالخلافه

امیرالمؤمنین على علیه السلام بود , و بعلاوه شهر جدیدى بود که به وسیله سربازان مسلمین

در زمان عمر بن الخطاب ساخته شده بود و آن را سربازخانه اسلامى مى دانستند و از این جهت

با شام برابرى مى کرد . از مردم کوفه , یعنى از

نوشته شده در دوشنبه 92 آبان 20ساعت ساعت 11:47 صبح توسط مشتعلی| نظر بدهید