شهر خوی مرکز شهرستان خوی در استان آذربایجان غربی با پهنه ای حدود 30 کیلومتر مربع در شمال استان آذربایجان غربی واقع شده است . معنی واژه خوی و ریشه این نام و اینکه از چه زمانی به این شهر خوی گفته اند روشن نیست . محمد امین ریاحی ، نویسنده کتاب تاریخ خوی بر این باور است که شاید واژه خوی با جزء آخر نام شهر « اولخو » که 2700 سال پیش در همین جا قرار داشته یا با جزء آخر نام « ساردوری » دژی که یکی از شاهان اورارتو به نام ساردوری در کنار شهر اولخو ساخته بوده است ، بی ارتباط نباشد . واژه خوی در زبان کردی و پهلوی به معنی نمک است از آن جا که کردان بازمانده مادها بوده و یا این که به گفته خودشان مادها از آنها هستند و تا کنون زبان باستانی خود را که گونه ای از زبان پارسی باستان است حفظ کرده اند ، می توان گفت که ساکنان نخستین خوی از مادها بوده اند و اینان مسکن نخستین خود را به دلیل وجود معادن نمک در این ناحیه « خوی » نامیده اند . از آنجا که شهر خوی در سرزمین نسبتاً پست قرار گرفته است . در اصطلاح محلی آن را « خودی چو خوری » می نامند . کاربرد نام خوی در شعر فارسی ، از جمله در شعرهای خاقانی شروانی ، لامعی گرگانی و دیگران ، نشان می دهد که بیان آن در سده های گذشته هم به صورت امروزی بوده است . شاعران با استفاده از اینکه این واژه ( خوی ) به معنی عرق هم هست و در پهلوی xvai بیان می شده است مضمون هایی به صنعت ایهام پرداخته اند و ظهیر خونجی شاعر سده 6 و 7 هجری قمری در یک رباعی ، اصل گل سرخ را از شهر خوی دانسته است .