سفارش تبلیغ
صبا ویژن


























فرهنگی ،مذهبی

(فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرى * سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشى).9/10 أعلی

چنین آمادگی، اهلیت و لیاقتی که لازمه‌ی تلقی، فهم و عمل به اوامر خداوندی

 است تقوی نام دارد و به همین دلیل توصیه‌ی ثابت و اصیل خداوندی

به انسانیت در طول تاریخ انسان‌هایی دارای کتاب و امت اسلامی ـ "تقوا"

می‌باشد.

(وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ إِیّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللّهَ). نساء131

و شعار محوری دعوت رسولان در طول تاریخ رسالت نیز دعوت اقوامشان

به این امر بوده است.

(وَ إِذْ نادى رَبُّکَ مُوسى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظّالِمینَ * قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لا یَتَّقُونَ). 10/11شعراء

(کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلینَ * إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَ لا تَتَّقُونَ). 105/106 شعراء

(کَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلینَ * إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ). 123/124 شعراء

(کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلینَ * ِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَ لا تَتَّقُونَ). 160/161 شعراء

(کَذَّبَ أَصْحابُ اْلأَیْکَةِ الْمُرْسَلینَ * إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ أَ لا تَتَّقُونَ). 176/177 شعراء

(وَ إِنَّ إِلْیاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ * إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ لا تَتَّقُونَ). 123/124 صافات

(وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أُولِی اْلأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ).179 بقرة

     

      

چیستی تقوا :

 

تقوا به معنای حفظ و نگهداشت خویشتن از چیزی است که از آن می هراسد؛

از این رو بیش ترین کاربرد این واژه در زمان جاهلیت در حوزه جنگ و مباحث

 پیرامونی آن است. وقایه از جنگ و آسیب های احتمالی آن هدف اصلی مردمانی

 بود که هر آن در معرض خطر و هجوم اقوام و قبایل پیرامونی بوده اند.

 

آمادگی نظامی برای حفظ خود و جامعه از یورش های پیاپی، دغدغه اصلی

مردمان جاهلی بود. این گونه است که پیامبر(ص) در نخستین هشدار

باش های خویش از روش هشدارهای جنگی استفاده می کند. آن حضرت بر

کوهی بر می آید و به عنوان اطمینان، از آنان می پرسد که اگر خبری از هجوم

و یورش دشمن دهد آنان او را باور می کنند و برای دفاع و آمادگی نظامی، خود

 را مهیا می سازند که جواب مثبت آنها، پیامبر را بر آن می دارد که اعلام کند

هشدار باش وی نسبت به آخرت و خشم الهی همانند هشدارباش جنگی و یورش

دشمنان به خاک و مرز آنان است. در حقیقت همان گونه که انسان خود را در

 برابر دشمن ظاهری و دنیوی، آماده می کند و در برابر آن وقایه می گیرد،

 می بایست در برابر دشمن باطنی و خشم الهی نیز خود را در وقایه قرار دهد

و با این گونه آمادگی، از یورش و آسیب های احتمالی آن در امان بماند.

 

بدین ترتیب واژه وقایه و تقوا که در حوزه مسایل دنیوی و نگه داشت از

دشمن و یورش و آسیب های احتمالی آن بود، به حوزه مسایل فرامادی و

امور معنوی کشیده می شود و تقوا به مفهوم تازه ای خود را نشان می دهد.

 

تقوا در فرآیندی پیچیده از یک معنای مادی به معنای فرامادی سوق داده می شود

 و در شریعت اسلام و کاربرد قرآنی آن به معنای نگهداری نفس از هر چیزی

 می شود که موجب قرار گرفتن آدمی در برابر خشم الهی می گردد، برای

رسیدن به تقوا و سپری در برابر آتش خشم الهی و دوزخ، می بایست شخص

 خود را به هر چیزی که خدایش فرمان می دهد و یا باز می دارد و عمل کند

و در رفتار و کردار خویش آموزه های قرآنی را به دقت انجام دهد.

 

بنابراین تقوای الهی در مفهوم قرآنی افزون بر پرهیزگاری از گناه و امور باطل

 و نابهنجار، عمل به همه آموزه هایی است که قرآن و خداوند و پیامبرش(ص)

بدان فرمان داده اند.

 

     

نشانه های تقوا :

 

قرآن برای تقوا نشانه هایی در حوزه های روحی و روانی و مادی و معنوی بیان

 می کند که می توان از راه این نشانه ها به وجود پدیده ای معنوی در شخص به نام

پدیده تقوا دست یافت و او را به تقوا و متقی متصف کرد.

 

از جمله نشانه های تقوا در شخص، وجود آرامش و طمانینه در هنگام مصیبت

ها و سختی هاست. کسی که اهل تقواست، در هنگام بلایا و مصیبت ها که همه

را به آشوب می اندازد و آرامش را از آنان سلب می کند، چنان رفتار آرام

 از خود نشان می دهد که اشخاص دیگر نیز تحت تاثیر رفتار آرام او به آرامش

 دست می یابند. چنین انسان هائی خوف و ترسی ندارند و همواره به آسانی از

 کنار رخدادها می گذرند؛ زیرا منشأ همه امور را خداوند می دانند و به حکمت

 و فرزانگی خدا ایمان داشته و کارهایش را برپایه حکمت و خرد ارزیابی

می کنند. این گونه است که هرگز آرامش از ایشان دور نمی شود و آشوب و

 ترس به دل هایشان راه نمی یابد. (آل عمران آیه 125و 126و نیز اعراف آیه 35)

 

از دیگر نشانه های وجود تقوا در شخص می توان به دوری از انواع گناهان

بزرگ و کوچک و یا اصرار نکردن به حتی اشتباهات و گناهان کوچک

 اشاره کرد. از این رو شخص متقی در زندگی اجتماعی خویش همواره

از هتک و آبروریزی ساحت دیگران پرهیز دارد (هود آیه 78 و حجر آیه 67 تا 69)

 و به هیچ عنوان راضی نمی شود که دیگری را به زبان و عمل خویش بیازارد و

به اذیت و آزار دیگری رضایت دهد. (احزاب آیه 69و 70).

 

از تمسخر و استهزای دیگری اجتناب می ورزد (حجرات آیه 11و 12) از به

 کاربردن القاب زشت و یادکرد دیگران به نام های ناپسند خودداری می ورزد

 (همان) و نسبت به دیگران تکبر نمی کند و خود را برتر از ایشان نمی شمارد.

(آل عمران آیه 75و 76)



نوشته شده در دوشنبه 93 آبان 26ساعت ساعت 9:44 صبح توسط مشتعلی| نظر بدهید

مرجع دریافت قالبها و ابزارهای مذهبی
By Ashoora.ir & Night Skin